Serwisy społecznościowe z roku na rok zdobywają coraz szersze grono odbiorców, ich użytkowanie staje się codziennością dla szeregu osób, w praktycznie każdej grupie wiekowej. Powyższe sprawia, że wielu twórców publikujących na łamach popularnych platform rozwinęło swoją działalność do rangi pełnoprawnych, często bardzo dochodowych biznesów, co nie umknęło uwadze ustawodawcy zarówno unijnego jak i krajowego.
Nowelizacja ustawy o KRRiT
Nowelizacja z dnia 11 sierpnia 2021 r. wynika z Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) o audiowizualnych usługach medialnych z dnia 14 listopada 2018 r. Nowe przepisy wprowadziły nie tylko nowe obowiązki podmiotów dostarczających audiowizualne usługi medialne, ale rozszerzyły definicję tych usług, co sprawiło, że teraz podmiotami je dostarczającymi stało się większe grono przedsiębiorców, w tym niektórzy YouTuberzy czy też TikTokerzy.
Obowiązek wpisu do rejestru KRRiT
Według art. 47 ca ust. 1 ustawy o radiofonii i telewizji podmiot dostarczający audiowizualną usługę medialną na żądanie dokonuje zgłoszenia o wpis do wykazu prowadzonego w systemie teleinformatycznym przez Przewodniczącego Krajowej Rady nie później niż 14 dni przed dniem rozpoczęcia publicznego udostępniania usługi.
Celem ustalenia katalogu podmiotów na których ciążyć będzie obowiązek rejestracyjny ustanowiony w art. 47 ca ust. 1 ustawy o radiofonii i telewizji, zadać należy jedno pytanie: czym jest podmiot dostarczający audiowizualną usługę medialną?
Zgodnie z art. 4 pkt 6a ustawy o radiofonii i telewizji audiowizualną usługą medialną na żądanie jest usługa medialna:
- świadczona w ramach prowadzonej w tym zakresie działalności gospodarczej – przy czym pojęcie działalności gospodarczej jest w tym przypadku tożsame z jej definicją wynikającą z prawa przedsiębiorców,
- polegająca na publicznym udostępnianiu audycji audiowizualnych na podstawie katalogu – według art. 4 pkt 8a ustawy o radiofonii i telewizji, udostępnianie takie ma miejsce gdy ogół użytkowników w wybranym przez nich momencie i na ich życzenie, może dokonywać odbioru wybranej audycji z udostępnionego przez twórcę katalogu,
- katalog jest ustalony przez podmiot dostarczający usługę – z katalogiem mamy do czynienia wówczas gdy zbiór treści jest dobrany i uporządkowany wg kryteriów ustalonych przez twórcę a odbiorca może wybrać, co chce oglądać i kiedy.
Po spełnieniu wyżej opisanych kryteriów za audiowizualne usługi medialne na żądanie mogą być uznane usługi świadczone przy wykorzystaniu platform udostępniania wideo takich jak YouTube, TikTok, Facebook czy też Twitch, co też zostało potwierdzone w wyjaśnieniach udzielanych przez rzeczniczkę prasową KRRiT.
Obowiązek zapłaty podatku VoD
W przypadku wypełnienia przez danego twórcę opisanych wyżej przesłanek, może zostać on objęty obowiązkiem zapłaty daniny na rzecz Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej w formie 1,5% podatku płaconego kwartalnie.
W myśl art. 19 ust. 6a ustawy o kinematografii podmiot dostarczający audiowizualną usługę medialną na żądanie dokonuje wpłaty na rzecz Instytutu w wysokości 1,5% przychodu uzyskanego z tytułu opłat za dostęp do udostępnianych publicznie audiowizualnych usług medialnych na żądanie albo przychodu uzyskanego z tytułu emisji przekazów handlowych, jeżeli ten przychód w danym okresie rozliczeniowym jest wyższy.
Ustawa przewiduje jednak wyjątki, w myśl których, z obowiązku zapłaty opisanej wyżej daniny zwolnieni są:
- mikroprzedsiębiorcy w rozumieniu prawa przedsiębiorców,
- twórcy u których liczba użytkowników wszystkich udostępnianych publicznie przez nich audiowizualnych usług medialnych na żądanie w roku poprzedzającym nie przekroczyła 1% abonentów usług transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu.
Podatek dla YouTuberów i TikTokerów – tak, ale nie dla wszystkich
Podsumowując, w sytuacji gdy twórca wypełnia przesłanki z art. 4 pkt 6a ustawy o radiofonii i telewizji, będzie dotyczył go obowiązek wpisu w rejestrze KRRiT.
Objęcie danego podmiotu obowiązkiem rejestracyjnym nie sprawia jednak automatycznie, że jest on zobowiązany do zapłaty podatku VoD, jak już wyżej wskazano, wyłączone z takiego obowiązku zostały podmioty będące mikroprzedsiębiorcami oraz takie, u których liczba użytkowników publikowanych przez nich treści nie przekracza wskazanych w 19 ust. 6c ustawy o kinematografii wartości.
