Kategoria: Inne

Interpretacja Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z dnia 24 maja 2019 r., nrDPP13.8221.25.2019.GTM

Szef Krajowej Administracji Skarbowej uznał wydaną przez Dyrektora KIS interpretację za nieprawidłową, który uznał wówczas, że zgodnie z przepisami obowiązującymi do końca 2018 roku ,, za wartość transakcji (odpowiednio innego zdarzenia) dla celów sporządzania dokumentacji transakcji z podmiotami powiązanymi należy przyjąć wartość, która ma wpływ na ustalenie dochodu (straty) podatnika. W związku z tym, że podatek od towarów i usług, co do zasady, nie ma wpływu na ustalenie dochodu (straty) podatnika, to dla celów sporządzenia dokumentacji transakcji z podmiotami powiązanymi, wartość transakcji nie powinna obejmować podatku od towarów i usług.‘‘

Szef Krajowej Administracji Skarbowej zmienił jednak wydaną interpretację, przyznając rację Wnioskodawcy, że limity wskazane w art. 9a ustawy o CIT obowiązujące do końca 2018 r. odnoszą się do wartości netto.

STIR to skrót od Systemu Teleinformatyczny Izby Rozliczeń analizujący dane pochodzące m.in. z JPK_VAT oraz danych o rachunkach bankowych, które otrzymuje bezpośrednio od banków i SKOKów. Jeżeli system wykryje podejrzane działania podmiotu, urzędnicy mogą zablokować rachunek bankowy firmy na 72 godziny z opcją przedłużenia blokady do trzech miesięcy. W tym okresie niemożliwe jest obciążanie rachunku – można je jednak zasilać. Blokada ma na celu zatrzymanie transferu środków, które mogą pochodzić z wyłudzeń skarbowych. Problem w tym, że bank nie jest upoważniony do poinformowania przedsiębiorcy o zablokowaniu jego rachunku bankowego. Jedynym rozwiązaniem i potwierdzeniem tezy, że może to mieć związek ze STIR jest złożenie wniosku do banku o udzielenie takiej informacji. W takiej sytuacji bank po uprzednim potwierdzeniu przez Szefa KAS, że wszystkie żądania blokady rachunków tego podmiotu kwalifikowanego zostały wykonane może udzielić przedsiębiorcy takiej informacji. 

Wypłata z konta

Przedsiębiorca ma możliwość złożenia wniosek o wyrażenie zgody na wypłatę z zablokowanego rachunku środków na:

1. wynagrodzenie za pracę wypłacane na podstawie umowy o pracę zawartej co najmniej 3 miesiące przed dniem dokonania blokady wraz z zaliczką na podatek dochodowy oraz składkami na ubezpieczenie społeczne – po przełożeniu odpisu listy płac oraz dokumentu ZUS potwierdzającego zgłoszenie do ubezpieczeń społecznych z tytułu umowy o pracę,
2. alimenty lub rentę o charakterze alimentacyjnym – po przedłożeniu tytułu stwierdzającego obowiązek podmiotu kwalifikowanego do płacenia alimentów lub renty.

Środki znajdujące się na koncie mogą być ponadto wypłacane na uregulowanie zobowiązań podatkowych lub należności celnych na zasadach przewidzianych w art. 119 zz – 119 zza Ordynacji podatkowej.

Interpretacja Dyrektora KIS z 3 lipca 2019 r., nr 0115-KDIT2-3.4011.259.2019.1.JG

Wyraźnie zakreśla się już korzystna linia interpretacyjna dla przedsiębiorców w kwestii leasingu samochodów. Ostatnio Dyrektor KIS potwierdził, że przedsiębiorca po zakończeniu umowy leasingu i wykorzystywaniu samochodu wyłącznie w celach osobistych, niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, będzie mógł go sprzedać nie płacąc przy tym podatku dochodowego. Jest jednak jeden warunek. Sprzedaż musi nastąpić po upływie sześciu miesięcy od zakończenia umowy leasingu. Uzyskany przychód nie będzie wtedy stanowił przychodu z działalności gospodarczej, ale z odpłatnego zbycia rzeczy. Będzie miał więc zatem zastosowanie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o PIT.

,,(…) jeżeli w istocie wykupiony po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego samochód, o którym mowa we wniosku nie będzie stanowił składnika majątku firmy, wymienionego w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej (…).’’

wyrok NSA z dnia 25 lipca 2019 r., II FSK 2753/17

Zgodnie z art. 15a ust. 7 ustawy o CIT:

,,za koszt poniesiony uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty ‒ dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.”

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 lipca 2019 r. dokonał wykładni tego przepisu, i uznał, że za dzień zapłaty przy płatnościach przelewem należy uznać dzień, w którym rachunek zobowiązanego został obciążony. Jak wskazuje:

,,(…) pojęcie „zapłaty” i „dnia zapłaty”, powinno być rozpatrywane przez pryzmat przekazania z majątku podmiotu uprawnionego środków pieniężnych ze skutkiem zmniejszenia jego aktywów, co jest równoznaczne z obciążeniem rachunku Spółki (…). ”

Tak przyjętą zasadę należy stosować również przy ustalaniu ujemnych i dodatnich różnic kursowych, a także współczynnika zadłużenia w przepisach o niedostatecznej kapitalizacji.

NSA podkreślił również, że od pewnego już czasu utrwala się pogląd na temat prawa podatkowego, jako wyodrębniającej się z prawa finansowego gałęzi prawa. W związku z tym musi to implikować jego autonomię w stosunku do innych gałęzi prawa.

Nowy projekt rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących mających postać oprogramowania przeznaczonego na smartfony czy tablety został skierowany do konsultacji. Celem projektu jest przede wszystkim zwalczanie nierejestrowanej sprzedaży detalicznej i ograniczenie unikania i uchylania się podatników od opodatkowania w zakresie podatku VAT.

Z kas fiskalnych będą mogli korzystać podatnicy VAT czynni oraz zwolnieni.

Rozporządzenie określa m.in.  sposób prowadzenia ewidencji przy użyciu kas oraz wymagania techniczne dla kas. Nie obejdzie się również bez fiskalizacji kasy i jej wpisu do Centralnego Repozytorium Kas. Dane z kas będą automatycznie przesyłane do systemu teleinformatycznego tak jak w przypadku kas online. Podatnik będzie miał   również obowiązek zapewnić połączenie z drukarką oraz posiadać ważny certyfikat producenta danej kasy.

Dokonywana ewidencja za pomocą wirtualnej nie będzie jednak możliwa w przypadku zwrotów towarów i uznanych reklamacji towarów i usług. Konieczna będzie odrębna ewidencja.

Rozporządzenie ma wejść w życie 1 stycznia 2020 r.

Od 1 września br. zwolnienie podmiotowe z podatku VAT utracą podatnicy nieprzekraczający 200 000 zł obrotu rocznie, handlujący:

• m.in. elektroniką, sprzętem RTV i AGD na odległość,
• Kosmetykami na odległość,
• Częściami do samochodów i motocykli – niezależnie od formy sprzedaży, tj. na odległość i stacjonarnie.

Zwolnienie przestanie również przysługiwać podatnikom świadczącym usługi factoringu.

Jak wskazuje nowelizacja ustawy przedsiębiorca prowadzący sprzedaż zarówno stacjonarną oraz internetową nie będzie mógł dalej korzystać ze zwolnienia – bez względu, która z nich jest przeważająca w jego działalności. Ministerstwo Finansów wskazuje, iż wystarczy, że przedsiębiorca:

• zawrze umowę w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość,
• nie nastąpi jednoczesna fizyczna obecność stron,
• wykorzysta wyłącznie jeden lub większą liczbę środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie (sprzedaż telefoniczna czy internetowa).

Brak jest jednak odrębnych przepisów przejściowych w kwestii rozpatrywania transakcji dokonanych na przełomie sierpnia i września. Oznacza to, że ma tu zastosowanie art. 41 ust. 14h ustawy o VAT regulujący kwestię opodatkowania czynności uprzednio zwolnionych. Jak wskazuje Ministerstwo Finansów – zaliczka wpłacona przed 1 września będzie podlegała zwolnieniu – pozostała część należności, jeżeli zostanie wpłacona po tym terminie – będzie podlegała opodatkowaniu.

Utrata zwolnienia będzie wiązała się zatem z nowymi obowiązkami.

Od tej pory podatnicy będą obowiązani do składania deklaracji na cele podatku VAT, a także przesyłania plików JPK_VAT. Deklaracje VAT nie będą mogły być składane kwartalnie – taka możliwość przysługuje bowiem dopiero po 12 miesiącach od zarejestrowania podatnika jako czynnego VAT-owca.

interpretacja Dyrektora KIS z 03.07.2019 r., 0115-KDIT3.4011.215.2019.1.AK

Mężczyzna wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji podatkowej w zakresie krótkoterminowego, okazjonalnego wynajmu mieszkania, na zakup którego zaciągnął niekorzystny kredyt. W wyniku sytuacji życiowej, Wnioskodawca nie potrzebował już nowego mieszkania, a jego sprzedaż była nieopłacalna. Z uwagi na wysokie koszty związane z utrzymaniem mieszkania, Wnioskodawca zdecydował się na okazjonalny i krótkoterminowy wynajem mieszkania celem pokrycia tych kosztów. W związku z tym ogłaszał się na portalach do tego przeznaczonych, z klientami zawierał zazwyczaj umowę o charakterze ustnym, a na przygotowanie lokalu musiał wygospodarować czas poza swoją pracą. Mieszkanie nie jest zatem w ciągłej gotowości do wynajęcia, a urządzenia, które w nim się znajdują zostały nabyte przez Wnioskodawcę jako osobę fizyczną.

Dyrektor KIS uznał takie działanie za działalność gospodarczą z uwagi na: 

,,szereg cyklicznych, powtarzalnych okresowo, w sposób zorganizowany i ciągły czynności, podejmowanych w celach zarobkowych”

W świetle powyższego, Wnioskodawca nie może zastosować do przychodów z usług wynajmu lokalu stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5% przewidzianej dla najmu prywatnego, a stawkę 17 % – dla usług związanych z zakwaterowaniem.

Wyrok NSA z 14.05.2019 r., II FSK 1832/17

Zgromadzenie wspólników powołało na prezesa spółki osobę, która zgodnie z KSH nie mogła nim być z uwagi na skazanie prawomocnym wyrokiem (art. 18 § 2 KSH). Sąd rejestrowy odmówił zatem wpisania go do Krajowego Rejestru Sądowego. Nie miało to jednak wpływu na odpowiedzialność za zaległości podatkowe spółki powstałe w okresie, w którym pełnił on obowiązki członka zarządu z racji na podjętą uchwałę. NSA wskazał, że

,,nawet w przypadku, gdy uchwała narusza przepisy prawa, lecz nie zostanie zaskarżona na podstawie uksh i nie zostanie stwierdzona jej nieważność przez właściwy sąd, to będzie ważna i w pełni skuteczna wywołująca skutki prawne.”

Uchwała w zakresie powołania członka zarządu, w ocenie NSA, wywołuje skutki z chwilą jej podjęcia, a nie z chwilą zarejestrowania w KRS.

,,Wpis ten ma jedynie charakter deklaratywny i nie decyduje o tym, czy dana osoba jest, czy nie jest członkiem zarządu.”

W związku ze stanowiskiem organu, osoba ta ponosi odpowiedzialność za zobowiązania spółki w myśl art. 116 ordynacji podatkowej.

Wyrok NSA z 17.04.2019 r.,  I FSK 494/17

Organy podatkowe nie mogą żądać zapłaty podatku i odsetek od zaległości podatkowych jeżeli wcześniejsze stanowisko organu podczas kontroli oraz ugruntowana linia orzecznictwa, którą kierował się podatnik, wskazywały na brak obowiązki jego naliczania.

Sprawa dotyczyła spółki, która zawarła w 2012 r. umowę na kompleksowe utrzymanie autostrady z Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad. Za świadczone usługi naliczała 8 lub 23 procentowy podatek VAT (w zależności od rodzaju usługi), co było w zgodzie z interpretacjami podatkowymi oraz kontrolą, która została przeprowadzona w spółce w 2012 r.

Problem rozpoczął się po interpretacji fiskusa z 2014 r., który stwierdził, że wszystkie usługi w ramach umowy na kompleksowe utrzymanie autostrad to elementy jednego świadczenia, które powinny być opodatkowane łącznie 23 procentową stawką VAT. Spółka nie zmieniła jednak sposobu rozliczania podatku VAT. Po drugiej kontroli spółki jej działania zostały uznane za błędne, a spółka w ocenie organu powinna dopłacić podatek wraz z odsetkami.

Sprawa swój finał znalazła w NSA. Sąd co prawda potwierdził, że usługi te stanowią usługę kompleksową i powinny być opodatkowane tylko stawką 23 procentową, jednak orzekł, że spółka nie ma obowiązku dopłaty podatku z racji, że kierowała się ugruntowaną linią orzecznictwa i wynikiem pierwszej kontroli. Na gruncie fundamentalnej zasady zaufania do organów podatkowych, nie dopuszczalna jest taka zmiana stanowiska fiskusa i wyciąganie negatywnych konsekwencji wobec spółki.

To precedensowy wyrok w zakresie zasady zaufania. Wcześniejsze wyroki brały ją pod uwagę, jednak nie stawiały jej przed prawem materialnym.