Kategoria: Aktualności

Konkursy i loterie – obowiązki organizatora

W tym artykule dowiesz sie:

I. Co jest konkursem a co loterią?
II. Co powinien zawierać wniosek i ile kosztuje?
III. Obowiązki organizatorów.
IV. Kary za organizowanie loterii bez zezwolenia.
V. Podatek VAT

Konkurs czy loteria?

Podstawową kwestią decydująca o kwestiach zarówno formalnych jak i podatkowych jest określenie zasad na jakich jest organizowany dany ,,konkurs”. W prawie nie ma definicji konkursu, jednak jest ona zbliżona do przyrzeczenia publicznego zawartego w Kodeksie cywilnym.

Art. 919

§ 1. Kto przez ogłoszenie publiczne przyrzekł nagrodę za wykonanie oznaczonej czynności, obowiązany jest przyrzeczenia dotrzymać.

Art. 921.

§ 1. Publiczne przyrzeczenie nagrody za najlepsze dzieło lub za najlepszą czynność jest bezskuteczne, jeśli nie został w nim oznaczony termin, w ciągu którego można ubiegać się o nagrodę.
§ 2. Ocena, czy i które dzieło lub czynność zasługuje na nagrodę, należy do przyrzekającego, chyba że w przyrzeczeniu nagrody inaczej zastrzeżono.

§ 1. Kto przez ogłoszenie publiczne przyrzekł nagrodę za wykonanie oznaczonej czynności, obowiązany jest przyrzeczenia dotrzymać.

Art. 921.

§ 1. Publiczne przyrzeczenie nagrody za najlepsze dzieło lub za najlepszą czynność jest bezskuteczne, jeśli nie został w nim oznaczony termin, w ciągu którego można ubiegać się o nagrodę.
§ 2. Ocena, czy i które dzieło lub czynność zasługuje na nagrodę, należy do przyrzekającego, chyba że w przyrzeczeniu nagrody inaczej zastrzeżono.

---

Z kolei loteria ma już swoją definicję i jest ona zawarta w ustawie o grach hazardowych: 

Art. 2.

ust. 1. Grami losowymi są gry, w tym urządzane przez sieć Internet, o wygrane pieniężne lub rzeczowe, których wynik w szczególności zależy od przypadku.
Są to:
10) loterie promocyjne, w których uczestniczy się przez nabycie towaru, usługi lub innego dowodu udziału w grze i tym samym nieodpłatnie uczestniczy się w loterii, a podmiot urządzający loterię oferuje wygrane pieniężne lub rzeczowe.

W przypadku konkursu – wyłonienie zwycięzcy jest uzależnione od kryteriów ustalonych przez organizatora. W przypadku loterii – decyduje przypadek. Nawet jeżeli akcja będzie określona mianem konkursu, a zwycięzca będzie wyłoniony w drodze losowania – mamy do czynienia z loterią. Jest to o tyle istotne, bowiem każda organizowana loteria, w przeciwieństwie do konkursu, wymaga zezwolenia dyrektora izby administracji skarbowej.

W przypadku konkursu tak na prawde nie ma żadnych wymogów prawnych dotyczacych jego organizowania. Nie jest nawet wymagany regulamin, jednak w praktyce powinien on być sporządzony by uniknąć ewentualnych roszczeń ze strony uczestników konkursu.

Organizowanie loterii – wymogi, obowiązki, kary

Wniosek o udzielenie zezwolenia na przeprowadzenie loterii powinien zawierać:

• nazwę i status prawny podmiotu występującego z wnioskiem, w przypadku spółek handlowych również numer w Krajowym Rejestrze Sądowym, a w przypadku przedsiębiorcy zagranicznego prowadzącego działalność za pośrednictwem oddziału, numer w Krajowym Rejestrze Sądowym tego oddziału,
• dane osobowe (imiona, nazwiska, obywatelstwo, miejsce zamieszkania, rodzaj oraz serię i numer dokumentu tożsamości) osób zarządzających podmiotem oraz reprezentujących podmiot występujący z wnioskiem,
• określenie obszaru, na którym planuje się urządzenie loterii,
• określenie czasu, w którym planuje się urządzenie loterii,
• bankowe gwarancje wypłat nagród,
• projekt regulaminu loterii,
• dokumenty potwierdzające legalność źródeł pochodzenia środków finansowych przeznaczonych na organizację loterii,
• aktualne zaświadczenia o niezaleganiu z zapłatą podatków stanowiących dochód budżetu państwa, należności celnych oraz składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne.

Na rozpatrzenie wniosku o udzielenie zezwolenia na przeprowadzenie loterii dyrektor izby administracji skarbowej ma 2 miesiąca od dnia jego złożenia.

Opłata za wniosek
Opłata za udzielenie zezwolenia wynosi 10% wartości puli nagród (jednak nie mniej niż 50% kwoty bazowej. Kwota bazowa dla danego roku kalendarzowego jest równa kwocie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku, w drugim kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego w obwieszczeniu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Głównego Urzędu Statystycznego.

Przeciętne miesięczne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w drugim kwartale 2018 r. wyniosło 4811,42 zł.

Szkolenie osoby nadzorującej loterię

Organizator loterii obowiązany jest wyznaczyć osoby, które będą nadzorowały przebieg loterii – np. Osoby będącej członkiem komisji nadzoru lub obsługującej maszynę losującą laureatów. Przed rozpoczeciem pełnienia tej funkcji muszą one odbyć szkolenie z zakresu przepisów o grach hazardowych i regulaminów urządzanych gier. Szkolenie przeprawdza podmiot urządzający gry hazardowe lub jednostka organizacyjna prowadząca działalność szkoleniową. Szkolenie kończy się wydanym uczestnikowi szkolenia pisemnego zaświadczenia o odbyciu szkolenia. Ponadto na podmiocie urzadzającym gry hazardowe spoczywa obowiązek prowadzenia w formie pisemnej rejestru zaświadczeń pracowników (obejmujący dane pracownika, datę szkolenia, dane podmiotu wystawiającego zaświadczenie oraz numer zaświadczenia, do którego dołacza kopie zaświadczenia, poświadczoną za zgodność z oryginałem, którego oryginał znajduje się w aktach osobowych pracownika). Szkolenie powinno być przeprowadzane co 3 lata.

Co więcej, osoba nadzorująca loterię promocyjną lub ją prowadząca musi spełnić wymagania określone w ustawie, tj.:

• miec nienaganną opinie,
• posługiwać się językiem polskim w stopniu wystarczającym do nadzorowania loterii lub jej bezpośredniego prowadzneia,
• nie być skazana za umyślne przesępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe.

Ewidencja wydanych nagród

Organizator obowiązany jest do prowadzenia ewidencji wydawanych nagród, których wartość wynosi co najmniej 2 280 zł i przechowywania jej przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło wydanie nagrody, ze szczególnym uwzględnieniem obrotów, wyniku finansowego, wskaźników ekonomicznych, a zwłaszcza wskaźnika zatrudnienia oraz wskaźników statystycznych uzyskiwanych przez te podmioty.

Zestawienie danych ekonomiczno – finansowych

Ponadto, organizator loterii ma obowiązek przekazywać właściwemu dyrektorowi izby administracji skarbowej w terminie do 21. dnia miesiąca następującego po każdym kwartale, zestawień danych ekonomiczno – finansowych w zakresie loterii.

Kary za organizowanie loterii bez zezwolenia

Organizowanie loterii bez zezwolenia podlega karze w wysokości 5-krotności opłaty za wydanie zezwolenia w przypadku jej przeprowadzenia bez zezwolenia i kara w wysokości do 200 000 zł za prowadzenie loterii z naruszeniem warunków uzyskanego zezwolenia lub z naruszeniem przepisów ustawy o grach hazardowych. Ponadto w ustawie przewidziana jest kara dla członków zarzadu organizatora w wysokości do 100 000 zł.  

Nagrody w konkursie / loterii promocyjnej – aspekt podatkowy

Podatek dochodowy Organizator jest płatnikiem 10% zryczałtowanego podatku dochodowego od nagród o wartości przekraczającej 2 280 zł w przypadku loterii, a w przypadku konkursu – nagród o wartości przekraczającej 2 000 zł. Pobiera on podatek od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy bądź wartości pieniężnych. Jeżeli nagrodą nie sa pieniądze – osoba, która otrzymała nagrodę rzeczową (podatnik) jest obowiązana wpłacić organizatorowi kwotę zryczałtowanego podatku przed udostępnieniem jej nagrody. Organizator wpłaca podatek w terminie do 20. dnia miesiąca nastepującego po miesiącu, w którym pobrano podatek, a w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatokwym (w którym poobrano podatek) przesyła do urzędu roczną deklarację PIT – 8AR.

W przypadku nagród w konkursach możliwe jest uzyskanie zwolnienia od podatku dochodowego dla nagród o wrtości poniżej
2 000 zł.Konieczne jest jednak spełnienie określonych warunków:
• konkurs musi być z dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa lub sportu, W tym przypadku, konkursem z dziedziny sztuki może być konkurs polegający np. na wykonaniu pracy plastycznej, sporządzeniu własnoręcznego opowiadania, wykonanie artystycznej fotografii. 
• (w przypadku innych dziedzin) – organizatorem i emitentem (ogłaszającym) muszą być środki masowego przekazu (prasa, radio, telewizjia)– te warunki muszą być spełnione łącznie.

Oznacza to, że konkurs organizowany przez firmę, ogłoszony w mediach społecznościowych, np. na Facebook’u każdorazowo bedzie podlegał opodatkowaniu. Samo opublikowanie konkursu na portalu nie wystarcza, bowiem, zgodnie z przepisami, konkurs musi być zarówno ogłoszony przez mass media, jak i środek masowego przekazu musi być jego organizatorem, w tym przypadku to właścicel Facebook’a musiałby być organizatorem konkursu. Zob. Interpretacja Dyrektora KIS z 2 marca 2018 r., 0114-KDIP3-2.4011.393.2017.2.AK1.

Podatek VAT

Opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają przekazane nieodpłatnie przez podatnika towary należące do jego przedsiębiorstwa, w szczególności: przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, wszelkie inne darowizny
– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zwolnieniu będzie jednak podlegać przekazanie:
– prezentów o małej wartości,
– próbek.

Przez prezenty o małej wartości rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary: o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób; których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia – jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru nie przekraczają 10 zł.

Opodatkowaniu VAT będzie zatem podlegać przekazanie prezentów o wartości przekraczającej 100 zł (jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób) oraz przekazanie prezentów o wartości od 10 do 100 zł, gdy nie jest prowadzona w/w ewidencja. 

Koszty firmy

Wydatki poniesione na nagrody w konkursach i loteriach promocyjnych można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Wypełniają one definicję zawartą w ustawie, zgodnie z którą kosztami podatkowymi moga być tylko takie wydatki, które wpływają na osiągnięcie przychodu lub zachowania albo zabezpeiczenia źródła przychodów. Ustawa wprowadza jednak jedno zastrzeżenie – kosztami uzyskania przychodów nie mogą być wydatki poniesione na cele reprezentacyjne. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpertacji z 22 lutego 2019 r. potwierdził jednak, że: 

,,Do kosztów uzyskania przychodów mogą być zatem zaliczone wydatki poniesione przez Spółkę w ramach konkursów skierowanych do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz programów motywacyjnych skierowanych do podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (…), na zakup różnego rodzaju nagród, których wartość może być niewielka, symboliczna lub też nagrody, których wartość może być relatywnie duża np. wycieczki, w tym wyjazdy za granicę, którymi Spółka motywuje uczestników do zakupów i wzrostu sprzedaży.”

Zostaliśmy wyróżnieni przez Rzeczpospolitą w XIII Ogólnopolskim Rankingu Firm Doradztwa Podatkowego 2019

W XIII Ogólnopolskim Rankingu Firm Doradztwa Podatkowego 2019 zostaliśmy wyróżnieni przez „Rzeczpospolitą” za skuteczność w obronie podatników przed sądami administracyjnymi. Kapituła w składzie prof. Elżbieta Chojna-Duch, prof. Hanna Litwińczuk, prof. Bogumił Brzeziński, prof. Leonard Etel, Piotr Kamiński – Wiceprezydent Pracodawców RP i Anna Wojda – szefowa działu „Prawo” Rzeczpospolitej nagrodziła 6 orzeczeń i dodatkowo wskazała 9 ważnych wyroków zgłoszonych do rankingu. Wśród 15 dostrzeżonych przez kapitułę orzeczeń znalazły się trzy sprawy prowadzone przez naszą kancelarię (jedna w kategorii PIT i dwie w kategorii prawo materialne i procesowe). Szczególnym wyróżnieniem są dla nas słowa jednego z członków kapituły, wybitnego znawcy prawa podatkowego: „Prof. Bogumił Brzeziński zwrócił uwagę na ważny prawomocny wyrok WSA w Białymstoku (sygn. I SA/Bk 410/18) uzyskany przez kancelarię DK Doradztwo.

Orzeczenie może mieć znaczenie dla wszystkich przedsiębiorców, którym skarbówka zarzuca nieprawidłowości w rozliczeniu VAT. Sąd orzekł, że podstawą takich zarzutów nie mogą być dowody z innych postępowań, które nie są włączane do akt sprawy podatnika, lecz są znane jedynie z opisów w protokołach lub decyzjach”. 

---

Dodatkowo wskazać należy, iż w Rankingu Firm Doradztwa Podatkowego obejmującym największe i najskuteczniejsze kancelarie z całego kraju jesteśmy jedną z nielicznych firm z siedzibą poza Warszawą i jedną z Podlasia. Tym bardziej cieszymy się więc, iż „Rzeczpospolita” stwierdziła, iż „Uznaną marką na warszawskim rynku jest kancelaria DK Doradztwo z Białegostoku (…)”.

---

Cieszymy się z wyróżnienia prowadzonych przez nas spraw i uzyskanych korzystnych dla podatników przełomowych orzeczeń.

---

Miło nam poinformować, że nasza Kancelaria odniosła kolejny sukces.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku 27 lutego 2019 r. uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku w przedmiocie podatku od towarów i usług (I SA/Bk 722/18).

Wcześniejsze zarzuty organów podatkowych jakoby spółka uczestniczyła w karuzeli podatkowej i nie dochowała należytej staranności w kontaktach z zagranicznym kontrahentem zostały uznane za niewystarczające, by odmówić spółce prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Podkreślenia w tego typu sprawach wymaga fakt, iż ewentualne „nieprawidłowości na wcześniejszych etapach obrotu nie mogą prowadzić do automatycznego zakwestionowania przebigu transakcji”. A zatem dla prawa do odliczenia podatku VAT istotne jest dokonanie faktycznej dostawy towaru i prawidłowe rozliczenie podatku VAT przez bezpośredniego dostawcę.

Niedopuszczalne jest, by organ podatkowy powierzchownie oceniał stan faktyczny i nie brał pod uwagę wszystkich okoliczności, które ewidentnie potwierdzają dochowanie należytej staranności przez podatnika.

Podatek dochodowy od nieruchomości komercyjnych od 1 stycznia 2019 r.

Zmiany w zakresie podatku dochodowego od nieruchomości komercyjnych od 1 stycznia 2019 r.

Od 1 stycznia 2018 r. ustawodawca wprowadził tzw. podatek dochodowy od nieruchomości komercyjnych. Od 1 stycznia 2019 r. przepisy te zostały w istotny sposób znowelizowane.

Najważniejsze zmiany dotyczą:

❖ objęcia minimalnym podatkiem dochodowym od nieruchomości komercyjnych wszystkich budynków, bez względu na ich rodzaj (np.: magazynowe, mieszkalne, biurowe, handlowo-usługowe), z wyłączeniem budynków mieszkalnych, jeżeli zostały oddane do używania w ramach rządowych (samorządowych) programów dotyczących budownictwa społecznego i takie zwolnienie jest zgodne z zasadami pomocy publicznej;

❖ wprowadzenie zasady, iż omawiany podatek dochodowy od nieruchomości komercyjnych dotyczy tylko tych nieruchomości (ich części), które są wynajmowane;

❖ zmiany zasad liczenia progu 10 mln zł, poniżej którego nie uiszcza się minimalnego podatku dochodowego od nieruchomości komercyjnych. Od 1 stycznia 2019 r. kwota 10.000.000 zł przypada na podatnika bez względu na ilość i wartość posiadanych przez niego budynków. Co więcej w przypadku podmiotów posiadających udział w kapitale podmiotu powiązanego kwota 10.000.000 zł może ulec proporcjonalnemu zmniejszeniu,

❖ możliwości otrzymania zwrotu podatku od przychodów z budynków w przypadku braku nieprawidłowości w rozliczeniu podatku dochodowego.

❖ wysokość podatku od przychodów z budynków

Podatek dochodowy od przychodów z budynku komercyjnych wynosi 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc. Podstawę opodatkowania stanowi natomiast, zgodnie z art. 24b ust. 9 updop suma przychodów, z poszczególnych budynków, pomniejszona o kwotę 10.000.000 zł.

Wysokość podatku dochodowego od przychodów z budynków możemy więc obliczyć według wzoru:

M = (P1+P2+P3+ …. – 10.000.000 zł) x 0,035 %

gdzie M – podatek dochodowy od nieruchomości komercyjnych za dany miesiąc

P1, P2, P3 – przychody z poszczególnych budynków objętych wspomnianym podatkiem ustalone wg art. 24b updop (a więc ustalone na podstawie wartości początkowej środków trwałych).

Przykład 1

Firma A – posiada trzy budynki. Wszystkie trzy są w całości wynajmowane dla innych podmiotów, a suma ich wartości początkowych wynosi 25.000.000 zł.
Podatek od przychodów z budynków wynosi 0,035% × (25.000.000 zł – 10.000.000 zł) = 5.250 zł miesięcznie.


W przypadku podatkowej grupy kapitałowej suma przychodów, o której wyżej mowa, zgodnie z art. 24c updop obejmuje sumę przychodów spółek tworzących podatkową grupę kapitałową. Przychód z poszczególnych budynków (we wzorze P1, P2, P3, …) stanowi ustalona na pierwszy dzień każdego miesiąca wartość początkowa podlegającego opodatkowaniu środka trwałego wynikająca z prowadzonej ewidencji, a w miesiącu, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji – wartość początkowa ustalona na dzień wprowadzenia środka trwałego do ewidencji.

Przykład 2

Firma A – posiada tylko jeden budynek. Jest on w całości wynajmowany. Wartość początkowa tego budynku na dzień 1 stycznia 2019 r. wynosi 12.000.000 zł. Od dnia 18 marca 2019 r. doszło do podwyższenia wartości początkowej środka trwałego do kwoty 14.000.000 zł. Podstawę opodatkowania i podatek za poszczególne miesiące przedstawiono w tabeli poniżej.

Miesiąc	Podstawa opodatkowania	Wysokość podatku
I 2019	2 mln zł (12 mln – 10 mln)	700 zł
II 2019	2 mln zł (12 mln – 10 mln)	700 zł
III 2019	2 mln zł (12 mln – 10 mln)	700 zł
IV 2019	4 mln zł (14 mln – 10 mln)	1.400 zł

W miesiącu, w którym dokonano zbycia budynku lub oddania go do używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17f updop (leasing finansowy), przychód z tego budynku ustala się wyłącznie u podatnika, który zbył ten budynek lub oddał go do używania na podstawie umowy leasingu. Ma to odpowiednie zastosowanie również w przypadku zbycia udziału we współwłasności budynku. Jeżeli budynek stanowi:

• współwłasność podatnika – przy obliczaniu wartości początkowej przyjmuje się wartość wynikającą z ewidencji tego podatnika;

Przykład

Firma A i firma B – są współwłaścicielami budynku handlowego.
Załóżmy, iż wartość początkowa wspomnianego budynku w ewidencji środków trwałych poszczególnych podatników wynosi:

• w ewidencji firmy A – 8.000.000 zł,

• w ewidencji firmy B. – 12.000.000 zł.

We wskazanym przypadku każda z firm ustalając podstawę opodatkowania powinna uwzględnić wartość początkową ujętą w jego ewidencji środków trwałych. 

• własność albo współwłasność spółki niebędącej osobą prawną – przy obliczaniu wartości początkowej przypadającej na wspólnika przepis art. 5 ust. 1 stosuje się odpowiednio (a więc podatnikowi przypisuje się odpowiednią część wg jego udziału w zyskach).

Przykład 

Właścicielem budynku centrum handlowego jest Z. spółka jawna, której wspólnikami są Jan K, A sp. z o.o. oraz B sp. z o.o. Wartość początkowa nieruchomości figurująca w księgach spółki jawnej Z. wynosi 30 mln zł. Udział poszczególnych osób w zyskach spółki jawnej wynosi: Jan K. – 20%, A sp. z o.o. – 30%, B sp. z o.o. – 50%. We wspomnianym przypadku ustalając wartość początkową budynku, którą każdy z podmiotów powinien uwzględnić jako przychód z budynku przyjmuje się, iż wartość początkowa wspomnianej nieruchomości przypadająca na poszczególnych wspólników wynosi:

• Jan K – – 20% × 30 mln zł = 6 mln zł

• A – sp. z o.o. – 30% × 30 mln zł = 9 mln zł.

• B – sp. z o.o. – 50% × 30 mln zł = 15 mln zł

Każdy ze wspólników wspomnianą wartość powinien uwzględnić przy ustalaniu jego podstawy opodatkowania. Załóżmy, iż wspomniani wspólnicy posiadają również w indywidualnej działalności budynki, które są przez nich wynajmowane i ich wartość początkowa u poszczególnych podmiotów wynosi:

• Jan K – 12 mln zł

• A sp. z o.o. – 8 mln zł

• B sp. z o.o. – 4 mln zł

Sposób obliczenia podatku dochodowego od przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem przedstawiono w poniższej tabeli.

Podatnik	Wartość początkowa wynajmowanych budynków przypadająca na wspólnika w związku z jego udziałem w spółce jawnej Z	Wartość początkowa wynajmowanych budynków w ramach samodzielnej działalności	Podstawa opodatkowania (przy założeniu, że kwota zwolniona wynosi 10 mln zł)	Podatek od przychodów z budynku (miesięcznie)
Jan K	6 mln zł	12 mln zł	6 mln zł + 12 mln zł – 10 mln zł= 8 mln zł	8 mln zł x 0,035 % = 2.800 zł
A sp.z o.o.	9 mln zł	2 mln zł	9 mln zł + 2 mln zł – 10 mln zł = 1 mln zł	1 mln zł x 0,035 % = 350 zł
B sp. z o.o.	15 mln zł	2 mln zł	15 mln zł + 2 mln zł – 10 mln zł = 7 mln zł	7 mln zł x 0,035 % = 2.450 zł

Jeżeli budynek został oddany do używania w części, przychód ustala się proporcjonalnie do udziału powierzchni użytkowej oddanej do używania w całkowitej powierzchni użytkowej tego budynku. Proporcję tę ustala się na dzień określony w art. 24b ust. 3 updop, a więc na pierwszy dzień każdego miesiąca, a w miesiącu, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji na dzień wprowadzenia środka trwałego do ewidencji.

Przykład

Firma A – jest właścicielem budynku stanowiącego jego środek trwały o wartości początkowej 40.000.000 zł. Powierzchnia użytkowa tego budynku wynosi 200 m.kw. Podatnik w okresie od 1 stycznia do 18 marca 2019 r. wynajmował dla innych podmiotów 50 m.kw., od 19 marca 2019 r. – 100 m.kw, a od 5 maja 2019 r. budynek zaczął używać tylko na własne potrzeby.

Sposób ustalenia przychodu (rozumianego jako wartość początkowa budynku) dla potrzeb ustalenia podstawy opodatkowania podatku dochodowego od przychodów ze środka trwałego będącego budynkiem przedstawiono w poniższej tabeli.

Miesiąc	Powierzchnia użytkowa wynajmowana na pierwszy dzień danego miesiąca	Udział powierzchni wynajmowanej w powierzchni budynku ogółem	Przychód z budynku dla celów podatku od budynków komercyjnych
Styczeń	50	50/200 = 0,25	0,25 x 40 mln = 10 mln zł
Luty	50	50/200 = 0,25	50/200 = 0,25 0,25 x 40 mln = 10 mln
Marzec	50	50/200 = 0,25	50/200 = 0,25 0,25 x 40 mln = 10 mln
Kwiecień	100	100/200 = 0,5	0,5 x 40 mln = 20 mln zł
Maj	100	100/200 = 0,5	0,5 x 40 mln = 20 mln zł
Czerwiec	0	0	0

Jeżeli więc tylko część budynku będzie oddana do używania na podstawie umowy najmu, wówczas podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku od przychodów z budynków od tej części, która została wynajęta.

Dodatkowo należy pamiętać, iż:

• nie ustala się przychodu, o którym wyżej mowa, jeżeli łączny udział oddanej do używania powierzchni użytkowej budynku nie przekracza 5% całkowitej powierzchni użytkowej tego budynku. Wspomniany udział ustala się na dzień określony w art. 24b ust. 3 updop, a więc na pierwszy dzień każdego miesiąca, a w miesiącu, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji na dzień wprowadzenia środka trwałego do ewidencji.

Przykład

Firma A – jest właścicielem budynku stanowiącego jego środek trwały o wartości początkowej 24.000.000 zł. Powierzchnia użytkowa tego budynku wynosi 400 m.kw. Podatnik w okresie od 1 stycznia do 22 lutego 2019 r. wynajmował dla innych podmiotów 10 m.kw., od 23 lutego 2019 r. – 200 m.kw.

Sposób ustalenia przychodu (rozumianego jako wartość początkowa budynku) dla potrzeb ustalenia podstawy opodatkowania podatku dochodowego od przychodów ze środka trwałego będącego budynkiem przedstawiono w poniższej tabeli

Miesiąc	Powierzchnia użytkowa wynajmowana na pierwszy dzień danego miesiąca	Udział powierzchni wynajmowanej w powierzchni budynku ogółem	Przychód z budynku dla celów podatku od budynków komercyjnych
Styczeń	10	10/400 = 0,025 (2,5 %)	Nie ustala się, ponieważ udział powierzchni wynajmowanej w powierzchni ogółem nie przekroczył 5 %
Luty	10	10/400 = 0,025 (2,5 %)	Nie ustala się, ponieważ udział powierzchni wynajmowanej w powierzchni ogółem nie przekroczył 5 %
Marzec	50	200/400 = 0,5	0,5 x 24 mln = 12 mln zł

Jeżeli w budynku znajdują się lokale mieszkalne oddane do używania w ramach realizacji programów rządowych i samorządowych dotyczących budownictwa społecznego, objęte zwolnieniem ze wspomnianego podatku, przychód pomniejsza się proporcjonalnie do udziału powierzchni użytkowej tych lokali mieszkalnych w całkowitej powierzchni użytkowej tego budynku.

Proporcję, tę ustala się na dzień określony w art. 24b ust. 3 updop, a więc na pierwszy dzień każdego miesiąca, a w miesiącu, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji – na dzień wprowadzenia środka trwałego do ewidencji.

• Podmioty powiązane a podstawa opodatkowania podatkiem dochodowym od nieruchomości komercyjnych – jak już wcześniej wskazano wysokość podatku dochodowego od przychodów z budynków możemy więc obliczyć według wzoru:

M = (P1+P2+P3+ …. – 10.000.000 zł) x 0,035 %

gdzie M – podatek dochodowy od nieruchomości komercyjnych za dany miesiąc

P1, P2, P3 – przychody z poszczególnych budynków objętych wspomnianym podatkiem ustalone wg art. 24b updop (a więc na podstawie wartości początkowej środków trwałych)

Generalnie wiec podatnik obliczając podstawę opodatkowania sumę wartości budynków obniża o kwotę 10.000.000 zł.

Szczególną uwagę na regulacje obowiązujące od 1 stycznia 2019 r. powinny jednak zwrócić podmioty, które są kapitałowo powiązane z innymi jednostkami.

Zgodnie bowiem z art. 24a ust. 10 updop, jeżeli podatnik posiada udział w kapitale innego podmiotu powiązanego w zakresie, o którym mowa w art. 11a ust. 2 pkt 1 updop (a więc bezpośredni lub pośredni co najmniej 25 % udział w kapitale lub praw głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających, lub udziałów lub praw do udziału w zyskach lub majątku lub ich ekspektatywy, w tym jednostek uczestnictwa i certyfikatów inwestycyjnych) wówczas kwotę tę (10.000.000 zł) ustala się w takiej proporcji, w jakiej w jakiej przychód z budynków komercyjnych pozostaje do ogólnej kwoty takich przychodów podatnika oraz podmiotów z nim powiązanych.

Jeżeli więc podatnik jest powiązany „kapitałowo” z innymi podmiotami, to wspomniana kwota ulega odpowiedniemu zmniejszeniu. Zgodnie z uzasadnieniem do nowelizacji ustawy, druk sejmowy nr 2291-A, publ. www.sejm.gov.pl: „Jednocześnie w przypadku podmiotów powiązanych kapitałowo w rozumieniu odpowiednich przepisów ustaw o podatku dochodowym kwota 10 mln zł będzie dzielona na te podmioty w proporcji, w jakiej przychód z budynku podatnika pozostaje w ogólnej kwocie przychodów wszystkich podmiotów powiązanych. Rozwiązanie to ma na celu przeciwdziałanie ewentualnemu przenoszeniu własności (współwłasności) budynków pomiędzy podmiotami powiązanymi w celu uniknięcia opodatkowania podatkiem minimalnym”.

Przykład

Spółka A – sp. z o.o. jest udziałowcem spółki B i posiada 80 % udziałów. Spełnione są więc warunki do zastosowania art. 24b ust. 10 updop, ponieważ:

• Spółka A posiada udział w kapitale innego podmiotu w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 updop,

• Posiadanie tego udziału mieści się w zakresie, o którym mowa w art. 11a ust. 2 pkt 1 updop (przekroczony jest próg 25 %).

W związku z tym spółka A. kwotę obniżającą podstawę opodatkowania (podstawowe 10.000.000 zł) powinna ustalić w takiej proporcji w jakiej przychód z budynków komercyjnych w rozumieniu art. 24b ust. 1 updop (a więc ustalony na podstawie wartości początkowej środków trwałych) pozostaje do ogólnej kwoty takich przychodów podatnika oraz podmiotów z nim powiązanych.

Załóżmy więc, iż przychód z nieruchomości komercyjnych w spółce A. wynosi 20.000.000 zł, a w spółce B 30.000.000 zł.
W tym przypadku kwotę obniżającą podatek obliczymy w sposób następujący:

10.000.000 zł x (20.000.000 zł : (20.000.000 zł + 30.000.000 zł)) = 10.000.000 zł x 0,4 = 4.000.000 zł
W efekcie miesięczny podatek dochodowy od przychodów z budynków w spółce A. wyniesie:

M = (20.000.000 zł – 4.000.000 zł) x 0,035 % = 5.600 zł 

Zdaniem autorów niniejszej publikacji ustalenie kwoty obniżającej podstawę opodatkowania może być w praktyce bardzo kłopotliwe. Należy bowiem pamiętać, iż:

• grupy podmiotów powiązanych często są bardzo rozbudowane, co będzie istotnie utrudniało obliczenie wspomnianej kwoty,

• obliczenie tej kwoty będzie wymagało uzyskania odpowiednich informacji od innych podmiotów powiązanych, a błędy w tym ustaleniach popełnione przez inny podmiot będą skutkowały nieprawidłowym obliczeniem kwoty obniżającej (10.000.000 zł w odpowiedniej proporcji) u podatnika, który otrzymał takie błędne dane. 

Informacje podatkowe dotyczące samochodów od 1 stycznia 2019r.

I.

Zmiany dotyczące samochodów osobowych od 1 stycznia 2019 r.

Od 1 stycznia 2019 r. istotnej zmianie uległy zasady zaliczania w koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z samochodami osobowymi.

Najważniejsze z nich to:

► podwyższenie limitu wartości samochodów od których odpisy amortyzacyjne stanowią koszt uzyskania przychodów z 20.000 euro do 150.000 zł (oraz z 30.000 euro do 225.000 zł w przypadku pojazdów elektrycznych), Zgodnie z nowymi regulacjami nie zalicza się do kosztów uzyskania samochodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość:

• 225 000 zł – w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. poz. 317 i 1356),

• 150 000 zł – w przypadku pozostałych samochodów osobowych.

---

Zmiana zasad zaliczania w koszty uzyskania przychodów wydatków na używanie w działalności gospodarczej prywatnego samochodu osobowego podatnika (osoby fizycznej) nie zaliczonego do składników majątku firmowego do kosztów uzyskania przychodów

Do 31 grudnia 2018 r. wysokość wydatków na używanie wspomnianego samochodu w koszty uzyskania przychodów była limitowana tzw. kilometrówką. Od 1 stycznia 2019 r. ustawodawca zlikwidował obowiązek prowadzenia wspomnianej kilometrówki. Jednocześnie jednak wprowadzono regulację, zgodnie z którą wydatki z tytułu kosztów używania tego samochodu oraz składek na jego ubezpieczenie w 20 % stanowią koszt uzyskania przychodów, jeżeli samochód ten jest wykorzystywany również do celów związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika. Powyższe dotyczy samochodów stanowiących własność podatnika prowadzącego działalność gospodarczą. 

Należy pamiętać, iż wspomniane ograniczenie przewidziane jest tylko w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie dotyczy ono natomiast podatników podatku dochodowego od osób prawnych. 

II.
Zmiana zasad zaliczania w koszty uzyskania przychodów wydatków na używanie samochodów innych niż wymienione w punkcie 2 (a więc innego niż składniki majątku prywatnego podatników PIT) oraz innych niż samochody wykorzystywane przez pracowników do celów firmowych

Zgodnie z nowymi regulacjami do kosztów uzyskania samochodu nie zalicza się 25 % poniesionych wydatków, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, innego niż wyżej wymieniony – jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Powyższe ograniczenie dotyczy więc wydatków na używanie m.in.:

• samochodów osobowych zaliczonych do środków trwałych,

• samochodów osobowych używanych na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu, użyczenia, itp.,

• samochodów osobowych zastępczych używanych w czasie „awarii” własnego pojazdu.

W przypadku, gdy wspomniane wyżej samochody osobowe będą używane zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i do celów niezwiązanych z tą działalnością kosztem będzie w efekcie 75 % poniesionych wydatków z tytułu używania tego samochodu.

III.
Zmiana ograniczenia w zaliczaniu w koszty uzyskania przychodów wydatków dotyczących składek na ubezpieczenie samochodu (z 20.000 Euro do 150.000 zł)

Od 1 stycznia 2019 r. kosztem uzyskania przychodów nie będą składki na ubezpieczenie samochodu osobowego (innego niż prywatny samochód przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykorzystywany do celów działalności gospodarczej), w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia. W przepisach wyraźnie wskazano również, iż wspomniane ograniczenie w zaliczaniu składek z tytułu ubezpieczenia samochodu dotyczy również samochodów używanych na podstawie umowy leasingu, najmu, dzierżawy lub inne umowy o podobnym charakterze. 

Wprowadzenie limitu zaliczania w koszty uzyskania przychodów wydatków z tytułu leasingu, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Od 1 stycznia 2019 r. w przypadku wspomnianych pojazdów za koszt używania samochodu nie uważa się dotyczących danego samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy. 

W przypadku pojazdów elektrycznych limit ten będzie wynosił 225.000 zł (od momentu ogłoszenia pozytywnej decyzji Komisji Europejskiej). Kwota, o której wyżej mowa, obejmuje także podatek od towarów i usług, który zgodnie z odrębnymi przepisami nie stanowi podatku naliczonego oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

Zgodnie z nowymi przepisami ograniczenie, o którym wyżej mowa (150.000 zł), stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego. 

IV.
Wprowadzenie zasad uznawania samochodu za wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą

W przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również dla celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika. Zasada ta nie ma zastosowania, jeżeli podatnik nie jest na podstawie przepisów VAT zobowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku ustalenia, iż podatnik niezgodnie ze stanem faktycznym nie stosował ograniczenia zaliczania w koszty 75 % wydatków z tytułu kosztów uzyskania przychodów ograniczenie te stosuje się od daty rozpoczęcia używania przez podatnika danego samochodu osobowego.

V.
Zmiany zasad ustalania dochodu w przypadku zbycia samochodu osobowego stanowiącego środek trwały o wartości początkowej przekraczającej 150.000 zł

Kosztem uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia nabytego uprzednio samochodu osobowego będącego środkiem trwałym są wydatki na jego nabycie, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, w części nieprzekraczającej odpowiednio kwot 150.000 zł i 225.000 zł (w przypadku samochodów osobowych elektrycznych), po pomniejszeniu tych wydatków o sumę odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia tego samochodu zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

VI.
VAT nie podlegający odliczeniu a ograniczenie 75 %

Od 1 stycznia 2019 r. w przypadku samochodów osobowych wykorzystywanych również do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą kosztem będzie jedynie 75 % wydatków poniesionych na używanie samochodu. Zgodnie z art. 16 ust. 5a updop pojęcie poniesione wydatki obejmuje także podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

Przykład

Firma A – otrzymała fakturę na nabycie paliwa do samochodu osobowego w wysokości 100 zł netto (VAT 23 zł, brutto 123 zł). Załóżmy, iż podatnik od wydatków związanych z używaniem wspomnianego samochodu odlicza 50 % VAT. W takim przypadku rozliczenie w firmie A będzie przebiegało w sposób następujący:

• 23 zł x 50 % = 11,50 zł – kwota VAT podlegająca odliczeniu,

• (123 zł – 11,50 zł) x 75 % = 83 zł 63 gr – kwota podlegająca zaliczeniu w koszty uzyskania przychodów.

VII.
Limitowanie opłat z tytułu najmu i leasingu zaliczanych w koszty uzyskania przychodów

Od 1 stycznia 2019 r., zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 49a udpop, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1 udpop, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150.000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Przykład

Firma A – zawarła w 2019 r. umowę leasingu samochodu osobowego. Wartość przedmiotu umowy wynosi 450.000 zł, a wysokość miesięcznej raty leasingowej 6.000 zł. W takim przypadku kosztem uzyskania przychodu w odniesieniu do wspomnianej raty będzie kwota:

(150.000 zł : 450.000 zł) x 6.000 zł = 2.000 zł.

Pozostała kwota (4.000 zł) nie stanowi kosztu uzyskania przychodów.

---

W zakresie wspomnianego ograniczenia należy zwrócić uwagę, iż:

• dotyczy ono tylko samochodów osobowych. Nie ma natomiast znaczenia, czy podatnik od wspomnianego samochodu odlicza VAT w 100 %, czy też w 50 %. Ustawodawca nie limituje natomiast w kosztach uzyskania przychodów opłat związanych z najmem, leasingiem, itp. samochodów ciężarowych,

• limit odnosi się nie tylko do opłat wynikających z umowy leasingowej, a również do opłat wynikających z umowy najmu, dzierżawy i innych umów o podobnym charakterze. Szerzej na ten temat napisano w jednym z kolejnych punktów niniejszego rozdziału. 

• limitowaniu podlegają poszczególne opłaty leasingowe. Nieprawidłowe byłoby więc postępowanie podatnik polegające na zaliczaniu w koszty pełnych rat leasingowych, aż do momentu przekroczenia kwoty 150.000 zł i dopiero powyżej tej kwoty niezaliczanie wspomnianych opłat w koszty. Podatnik prawidłowo powinien dokonywać odpowiedniego ograniczenia przy poszczególnych opłatach wynikających z umowy leasingu, najmu, itp. 

W przypadku samochodów osobowych elektrycznych limit od momentu ogłoszenia pozytywnej decyzji Komisji Europejskiej będzie wynosił 225.000 zł,

• ograniczenie (150.000 zł) ma zastosowanie tylko do tej części raty leasingowej, która stanowi spłatę wartości samochodu. Nie odnosi się natomiast do tzw. części odsetkowej,

• ustalając wartość samochodu osobowego dla celów wyliczenia proporcji limitującej wysokość opłata z tytułu leasingu, najmu, dzierżawy w koszty uzyskania przychodów uwzględnia się również podatek od towarów i usług, który zgodnie z odrębnymi przepisami nie stanowi podatku naliczonego oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

VIII.
Umowy najmu i dzierżawy zawarte na okres krótszy niż 6 miesięcy

Jak już wspomniano, od 1 stycznia 2019 r., do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1 updop, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150.000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy. 

Wskazać przy tym należy, iż:

☛W przypadku samochodu osobowego oddanego do używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, ograniczenie, o którym wyżej mowa, stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego,

☛W przypadku leasingu podatnik powinien więc najpierw z opłaty leasingowej wyodrębnić część stanowiącą spłatę wartości samochodu i tylko do tej części zastosować ograniczenie, o którym wyżej mowa. 

☛W przypadku najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze ograniczenie dotyczy pełnej płaconej z tego tytułu kwoty, przy czym:

☛Jeżeli wspomniana umowa zawarta została na okres co najmniej 6 miesięcy – do celów wyliczenia ograniczenia przyjmuje się wartość samochodu będącego przedmiotem umowy,

W praktyce mogą w tym zakresie pojawić się liczne wątpliwości ponieważ ustawodawca w żaden sposób nie określa w jaki sposób ustalić tę wartość, a więc czy jest to wartość rynkowa samochodu, czy też np.. wartość początkowa, a także na jaki dzień powinna być określana wspomniana kwota (co może być szczególnie istotne przy dłuższych umowach – a więc czy wartość ta powinna być ustalana na dzień zwarcia umowy, czy np.: na początek każdego okresu rozliczeniowego). Zdaniem autorów, racjonalne wydaje się przyjęcie wartości samochodu na moment zawarcia umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. 

☛ Jeżeli umowa została zawarta na okres krótszy niż 6 miesięcy – wówczas za wartość samochodu rozumie się wartość przyjęta dla celów ubezpieczeń (art. 16 ust. 1 pkt 5d updop).

Przykład

Firma A – w 2019 r. wypożyczyła na 3 dni samochód i z tego tytułu zapłaciła kwotę 4.000 zł. Wartość wspomnianego samochodu przyjęta do celów ubezpieczeń wynosi 300.000 zł. W takim przypadku kosztem uzyskania przychodu będzie kwota:

(150.000 zł : 300.000 zł) x 4.000 zł = 2.000 zł.

Pozostała kwota (2.000 zł) nie stanowi kosztu uzyskania przychodów.

IX.
Umowy leasingu zawarte do 31 grudnia 2018 r.

W przypadku umów leasingowych zawartych do 31 grudnia 2018 r. ustawodawca wprowadził przepisy przejściowe. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) do umów leasingu, najmu, dzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze dotyczących samochodu osobowego zawartych przed dniem 1 stycznia 2019 r. stosuje się „stare” przepisy (a więc w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018r.). Nowe przepisy mają jednak zastosowanie do umów zmienionych lub odnowionych po dniu 31 grudnia 2018 r. 

W zakresie przepisów przejściowych wskazać należy, iż:

➣W celu ustalenia, jakie regulacje mają zastosowanie istotna jest data zawarcia umowy leasingu, najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Nie ma przy tym znaczenia data wydania samochodu, ani okres trwania umowy, 

➣ w przypadku umów zawartych do 31 grudnia 2018 r. – zastosowanie mają stare przepisy. W efekcie w przypadku umów leasingu zawartych do 31 grudnia 2018 r. podatnik ma prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów pełnej kwoty rat leasingowych. Należy jednak przy tym pamiętać, iż przepisy przejściowe pozwalają na zastosowanie „starych” zasad jedynie w odniesieniu do opłat wynikających z umowy leasingu. W odniesieniu natomiast do innych wydatków dotyczących tych samochodów (np.: koszty eksploatacji, nabycie samochodu po okresie leasingu) należy stosować nowe przepisy,

➣ przepisy przejściowe i możliwość stosowania „starych” zasad dotyczy nie tylko umów leasingowych, ale również umów najmu, dzierżawy i innych umów o podobnym charakterze,

➣ zmiana lub odnowienie umowy po 1 stycznia 2019 r. powoduje automatycznie konieczność zastosowania nowych przepisów,

➣ w przypadku podatników, u których rok podatkowy nie pokrywa się z rokiem kalendarzowym (np.: trwa od 1 kwietnia do 31 marca):

a) do końca roku podatkowego rozpoczętego w 2018 r. (w tym przypadku do 31 marca 2019 r. podatnik powinien stosować stare przepisy,

b) od początku roku podatkowego rozpoczętego po 1 stycznia 2019 r. (a więc w tym przypadku od 1 kwietnia 2019 r.): – powinien stosować dalej „stare” przepisy, jeżeli umowa leasingu, najmu itp. została zawarta do 31 grudnia 2018 r.,

– powinien stosować „nowe” przepisy, jeżeli umowa leasingu, najmu, itp. została zawarta po 31 grudnia 2018 r. lub zmieniona lub odnowiona po tej dacie.

W zakresie umów leasingowych zawartych do 31 grudnia 2018 r. warto zwrócić uwagę również na wyjaśnienia Ministerstwa Finansów. Zgodnie z wyjaśnieniami z dnia 11 października 2018 r., publ. whttp://www.gofin.plww.gofin.pl: 

„(…) Ze względu na fakt, iż umowa leasingu ma charakter konsensualny, staje się ona skuteczna przez samo złożenie zgodnych oświadczeń woli stron tej umowy. Oznacza to, że dla jej zawarcia nie jest konieczne wydanie rzeczy (jak np. w omawianym przykładzie leasingowanego samochodu). W związku z tym, należy przyjąć, że umowa zawarta w 2018 r., nawet jeżeli przewiduje późniejszy moment (np. w roku 2019) wydania przedmiotu leasingu, będzie objęta dotychczasowymi regulacjami rozliczania w kosztach podatkowych wydatków związanych z leasingiem samochodu. Jednak w przypadku zawarcia umowy ze znacznie odroczonym momentem wydania przedmiotu leasingu, działanie takie może być rozpatrywane jako obchodzenie prawa podatkowego (podlegające klauzuli ogólnej).”