wyrok NSA z dnia 25 lipca 2019 r., II FSK 2753/17
Zgodnie z art. 15a ust. 7 ustawy o CIT:
,,za koszt poniesiony uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty ‒ dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.”
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 lipca 2019 r. dokonał wykładni tego przepisu, i uznał, że za dzień zapłaty przy płatnościach przelewem należy uznać dzień, w którym rachunek zobowiązanego został obciążony. Jak wskazuje:
,,(…) pojęcie „zapłaty” i „dnia zapłaty”, powinno być rozpatrywane przez pryzmat przekazania z majątku podmiotu uprawnionego środków pieniężnych ze skutkiem zmniejszenia jego aktywów, co jest równoznaczne z obciążeniem rachunku Spółki (…). ”
Tak przyjętą zasadę należy stosować również przy ustalaniu ujemnych i dodatnich różnic kursowych, a także współczynnika zadłużenia w przepisach o niedostatecznej kapitalizacji.
NSA podkreślił również, że od pewnego już czasu utrwala się pogląd na temat prawa podatkowego, jako wyodrębniającej się z prawa finansowego gałęzi prawa. W związku z tym musi to implikować jego autonomię w stosunku do innych gałęzi prawa.