Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 16 maja 2019 r., III SA/Wa 1849/18
Zdaniem WSA stosowanie wskaźnika 30 % EBITDA do całej nadwyżki, bez pomniejszania jej o 3 mln zł fiskusa jest nieprawidłowe. Sąd nie zgodził się ze stanowiskiem fiskusa i uznał, że:
,,(…) wydatki o charakterze finansowym, określone jako koszty finansowania dłużnego podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów w takiej części, w jakiej nadwyżka tych wydatków nad osiągniętymi przez podatnika przychodami odsetkowymi będzie przekraczać wartość 30% dochodu referencyjnego obliczonego w sposób szczegółowo określony w przepisie art. 15c ust. 1 u.p.d.o.p., po zmniejszeniu o stałą wartość 3.000.000 zł, zaś limit z art. 15 c ust. 1 u.p.d.o.p. stosuje się dopiero do kosztów finansowania dłużnego, stanowiących nadwyżkę ponad kwotę 3 000 000 zł. Dyrektywa Rady (UE) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r. pozostawiła (w art. 4 ust. 1, ust. 2, ust. 3 lit. a) w zw. z art. 3) państwom członkowskim możliwość ustanowienia – z której skorzystał polski prawodawca – tzw. „bezpiecznej przystani”, czyli limitu, do którego odsetki (koszty finansowania dłużnego) zawsze byłyby odliczane w pełnej wysokości. W konsekwencji, kwota 3.000.000 zł nadwyżki nie podlega w ogóle limitowi 30% EBITDA i należy o nią zawsze pomniejszyć nadwyżkę kosztów finansowania (…).’’