Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 lipca 2019 r., sygn. akt II FSK 2908/17
W sytuacji gdy podmioty powiązane udzielają sobie wzajemnie poręczeń istotna jest kwota poręczenia. Spółka udzielająca poręczenia w niższej kwocie jest bowiem zobowiązana do rozpoznania u siebie przychodu z nieodpłatnych świadczeń. W ocenie NSA spółka udzielająca poręczenia bierze na siebie ryzyko niewywiązania się dłużnika (drugiej spółki) ze zobowiązania, a ryzyko to ma swoją wartość. Jeżeli jeden podmiot bierze na siebie większe ryzyko niż drugi podmiot – różnica ta podlega opodatkowaniu. NSA stwierdził, że:
,,różnica pomiędzy wysokością poręczenia uzyskanego, a wartością poręczenia udzielonego, stanowi dla Spółki przychód, z tytułu częściowo odpłatnego świadczenia podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p.’’