Kategoria: Aktualności

Stosowanie ulgi dla młodych od początku jej wprowadzenia nastręcza sporo praktycznych problemów. Z pomocą przychodzą objaśnienia podatkowe z dnia 14 kwietnia 2020 r., których najważniejsze kwestie przedstawiamy poniżej:

1. Wiek podatnika

Prawo do skorzystania z ulgi dla młodych przysługuje podatnikowi również w dniu jego 26. urodzin. Pamiętać należy, że w  przypadku gdy dzień 26. urodzin przypada w sobotę lub w dzień ustawowo wolny od pracy ,,nie następuje przesunięcie daty urodzin na następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy.’’

2. Wynagrodzenie chorobowe i zasiłek chorobowy

Jak wskazują objaśnienia, ulga dla młodych nie ma zastosowania w przypadku wypłacanego pracownikowi zasiłku chorobowego. Jest to bowiem przychód z innych źródeł, który nie korzysta ze zwolnienia w ramach tej ulgi. Z kolei, wynagrodzenie chorobowe kwalifikuje się do zastosowania ulgi dla młodych.

3. Źródła przychodów

Przychodami objętymi ulgą dla młodych są:

– przychody ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych,

– przychody z osobiście wykonywanej działalności na podstawie umowy zlecenia.

Tym samym przychody np. z pozarolniczej działalności gospodarczej nie będą miały wpływu na zastosowanie ulgi dla młodych (podatnik nadal będzie mógł z niej skorzystać w odniesieniu do przychodów objętych ulgą wymienionych wyżej).

4. Przychody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

Ulgę dla młodych można stosować zarówno do przychodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej jak i poza jej terytorium. Pamiętać jednak należy, że na mocy art. 21 ust. 39 ustawy o PIT przy obliczaniu kwoty przychodów objętych ulgą dla młodych nie uwzględniamy przychodów uzyskanych za granicą, zwolnionych od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych (metoda wyłączenia z progresją).

5. Limit 85 528 a związek małżeński

Limit w wysokości 85 528 zł przysługuje odrębnie dla każdego z małżonków. Nie ma przy tym znaczenia czy rozliczają się indywidualnie czy wspólnie.

W związku z pandemią koronawirusa zasoby placówek medycznych ubywają w błyskawicznym tempie. Nieoceniona okazuje się zatem pomoc podatników. Zachętą do przekazywania darowizn zarówno pieniężnych jak i rzeczowych jest możliwość zmniejszenia podstawy opodatkowania o nawet 200% wartości darowizny związanej z zapobieganiem oraz zwalczaniem zakażenia koronawirusem na rzecz podmiotów świadczących opiekę zdrowotną.

Obniżenie podstawy opodatkowania o 200% wartości darowizny możliwe jest w odniesieniu do darowizn przekazanych do 30 kwietnia br. W przypadku darowizn przekazanych w maju – odliczeniu podlega kwota 150% wartości darowizny. Z kole, jeżeli darowiznę przekażemy w terminie od 1 czerwca 2020 do 30 września 2020 to odliczeniu podlega kwota odpowiadająca wartości darowizny (100%).

Przedstawiamy poniżej najważniejsze informacje, o których koniecznie należy pamiętać:

1. Skorzystasz z tej ulgi, jeżeli opodatkowujesz dochody na zasadach ogólnych wg skali podatkowe , wg 19% stawki podatku (w przypadki przedsiębiorców) lub korzystasz z ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.
2. Ulgę z tego tytułu możesz uwzględnić już na etapie wpłacania zaliczki na podatek dochodowy lub ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych w trakcie roku podatkowego.
3. Nie możesz odliczyć wartości darowizny, jeżeli opłacasz zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej, zryczałtowanego podatku dochodowego z kapitałów pieniężnych czy z opłacania podatku z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.
4. Jeżeli chcesz skorzystać z ulgi, nie możesz zaliczyć wydatku do kosztów uzyskania przychodów bądź odliczyć go od dochodu opodatkowanego w innej formie.
5. W przypadku darowizny pieniężnej jej wartość ustala się na podstawie dowodu wpłaty na rachunek płatniczy obdarowanego / rachunek w banku, inny niż rachunek płatniczy.
6. W przypadku darowizny rzeczowej wartość tą ustala się na podstawie dowodu pozwalającego na identyfikację darczyńcy, wartość darowizny oraz na podstawie oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 lutego 2020 r., nr 0113-KDIPT1-3.4012.860.2019.1.MWJ

Wykorzystywanie samochodów wyłącznie do działalności gospodarczej wiąże się z obowiązkiem składania naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym podatnik poniesie pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (wykorzystuje się do tego formularz VAT-26).

Organ podatkowy rozpatrywał sprawę Spółki, która użytkuje samochody na podstawie umów dzierżawy na określony czas. Zdarza się, że po upływie okresu użytkowania Spółka nie wykupuje pojazdów i pozostają one własnością wydzierżawiającego. Tym samym przestaje je wykorzystywać do działalności gospodarczej. W ocenie Dyrektora KIS w takiej sytuacji wymagana jest aktualizacja VAT-26.

,,Skoro druk VAT-26 jest informacją o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej, a samochody w wyniku sprzedaży nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, to w wyniku tych zdarzeń następuje obowiązek złożenia aktualizacji informacji VAT-26, ponieważ z tym dniem nastąpi zmiana wykorzystywania pojazdu samochodowego.’’

W związku z tym, w przypadku zakończenia umowy dzierżawy należy dokonać aktualizacji informacji VAT-26.

Wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 października 2019 r., sygn. akt II FSK 1581/18

Dotychczasowo, co potwierdzał sam Naczelny Sąd Administracyjny, o tym czy najem jest prywatny czy związany z działalnością gospodarczą przesądzała decyzja podatnika. Jednak jego najnowszy wyrok z dnia 22 października 2019 r. przyjął całkowicie odmienną tezę.

Cała sprawa rozpoczęła się od wniosku o interpretację podatkową podatnika, który prowadzi działalność gospodarczą i jest właścicielem kilkudziesięciu lokali mieszkalnych – wynajmuje je długookresowo lub okazjonalnie. Część z nich stanowi majątek prywatny, a część jest wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Podatnik zapytał Dyrektora KIS czy najem nieruchomości niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych i stanowiących majątek prywatny może być opodatkowany ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych (8,5%) – od wynajmu pozostałych lokali podatnik odprowadza 19% podatek liniowy (jako przedsiębiorca). W jego ocenie to on jako podatnik decyduje, które źródło przychodu z najmu wybierze. Dyrektor KIS się z tym nie zgodził, więc podatnik poszedł o krok dalej i sprawa trafiła do WSA w Poznaniu, który przyznał z kolei rację… podatnikowi.

Sprawa znalazła swój finał przed Naczelnym Sądem Administracyjnym., który stwierdził, że:

,,(…) decydujące znaczenie dla prawnopodatkowej kwalifikacji uzyskiwanych przez skarżącego przychodów ma okoliczność, czy sposób prowadzenia najmu odpowiada zawartej w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. definicji pozarolniczej działalności gospodarczej, a nie przekonanie czy wybór podatnika oraz wprowadzenie lub niewprowadzenie nieruchomości, stanowiących przedmiot najmu, do ewidencji środków trwałych. Jakkolwiek każdy najem prowadzony jest w celu zarobkowym i wykazuje cechę ciągłości, nie każdemu sposobowi wynajmowania lokali, zwłaszcza mieszkalnych, można przypisać także cechę zorganizowania; jest to więc kryterium różnicujące źródła przychodów. Spełniona jest tym samym wynikająca z art. 217 Konstytucji dyrektywa dookreśloności (dostatecznej określoności) ustaw podatkowych. Można dodać, że prowadzenie przez skarżącego w ogóle działalności gospodarczej w zakresie wynajmu lokali nie budzi wątpliwości, gdyż stanowi element przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego.’’

W konsekwencji tego, mamy do czynienia z pozarolniczą działalnością gospodarczą. Nie ma tu znaczenia, że część z nieruchomości nie jest ujęta w ewidencji środków trwałych – to nie podatnik decyduje o fakcie prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej a okoliczności definiujące tą działalność.

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 maja 2019 r., nr 0112-KDIL3-1.4011.101.2019.1.AG

Wnioskodawca padł ofiarą kradzieży z konta firmowego. Zarówno bank jak i Wnioskodawca dochowali wszystkich procedur bezpieczeństwa. Komputer, z którego Wnioskodawca dokonywał płatności internetowych posiadał odpowiednie oprogramowanie antywirusowego, a Wnioskodawca posiadał NIK nadany przez Bank, hasło do banku oraz powrotny numer przychodzący na SMS.

Organ podatkowy przyznał, że strata w środkach obrotowych nie została wymieniona w negatywnym katalogu kosztów i w niektórych sytuacjach może być zaliczana do kosztów uzyskania przychodu jednak ,, strata ta winna mieć charakter wyjątkowy, sporadyczny i faktycznie niemożliwy do uniknięcia.’’ Każdorazowo też poddawana jest indywidualnej ocenie biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności jej poniesienia.

,,Straty będące wynikiem braku staranności bądź nieracjonalnego działania podatnika, nawet jeśli mieszczą się w normach ustalonych przez daną jednostkę gospodarczą, nie będą zaś mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.’’

W ocenie organu podatkowego działania Wnioskodawcy nie były wystarczające by móc zaliczyć stratę pieniężną do strat nadzwyczajnych i tym samym zaliczyć ją do kosztów uzyskania przychodu.

,,Czynności logowania wykonywane przez Wnioskodawcę na konto bankowe związane z prowadzoną działalnością powinny podlegać bieżącej kontroli Wnioskodawcy pod względem bezpieczeństwa logowania. Umożliwiłoby to wykrycie próby przejęcia danych. Wnioskodawca, podejmując normalne procedury kontrolne, mógł nie dopuścić do powstania tej straty.’’

Tym samym organ interpretacyjny stwierdził, że Wnioskodawca nie może zaliczyć straty pieniężnej powstałej w wyniku kradzieży z konta firmowego do kosztów uzyskania przychodu.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 12 lipca 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 2256/18

Zdarza się, że pracodawcy zawierają z pracownikami umowy dotyczące wykorzystania ich prywatnych samochodów do celów służbowych, a pracodawca obowiązuje się do zwrotu pracownikom kosztów ich używania. Pojawia się zatem kwestia ewentualnego rozpoznania przychodu po stronie pracownika z tytułu otrzymanego ekwiwalentu. WSA w Warszawie uznał, że nie można mówić w takiej sytuacji o przychodzie, bowiem nie pojawia się po stronie pracownika korzyść majątkowa.

,,Bez wątpienia wykorzystywanie przez pracowników samochodów do wykonywania obowiązków służbowych wpisuje się w pełne (i optymalne) wykorzystanie czasu pracy i osiągnięcie przez nich wysokiej wydajności pracy (…) W przypadku wykorzystania przez pracownika prywatnego samochodu do celów służbowych za zwrotem kosztów jego używania nie jest również realizowany interes pracownika.’’

Sąd podkreślił, że zwrot takich kosztów stanowi jedynie wyrównanie uszczerbku majątkowego. W konsekwencji stwierdzono, że nie ma mowy o rozpoznaniu przychodu pracownika w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT.

Znaczna część pracowników w obliczu pandemii koronawiursa została zmuszona do pracy z domu. Nie wszyscy jednak zostali wyposażeni w sprzęt służbowy i wykorzystują prywatny komputer, drukarkę czy telefon. W zamian za to otrzymują od pracodawcy rekompensatę pieniężną za ich używanie.

Ustawa o PIT wskazuje, iż wolne od podatku dochodowego są ekwiwalenty pieniężne za używane przez pracowników przy wykonywaniu pracy narzędzia, materiały lub sprzęt, stanowiące ich własność (art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o PIT). Otrzymana przez pracownika rekompensata pieniężna nie będzie zatem uznawana za jego przychód i nie będzie tym samym podlegała opodatkowaniu. Musi być oczywiście zachowana racjonalna proporcja pomiędzy wypłacaną kwotą a rzeczywistą wartością zużycia.

Kwestia kosztu pracodawcy jest prosta – wydatek jaki poniósł na wypłatę ekwiwalentu pieniężnego pracownikowi będzie stanowił koszt uzyskania przychodu. Pamiętać jednak należy, że wydatek ten musi być ekonomicznie uzasadniony i spełniać swój cel.

W sobotę 28 marca 2020 r. została uchwalona pierwsza ustawa pomocowa przewidująca rozwiązania, które podatnicy mogą wykorzystać by zniwelować negatywne skutki epidemii koronawirusa. Przedstawiamy te, które mogły umknąć podatnikom będąc przyćmione przez dofinansowania zatrudnień czy świadczeń postojowych. O to kilka z nich:

• Możliwość rezygnacji z uproszczonych zaliczek przez małych podatników

Mali podatnicy mogą zamiast tego, w okresie od marca do grudnia 2020 r., obliczać zaliczki miesięczne od bieżących dochodów.

• Wydłużony termin zapłaty zaliczek na podatek od nieruchomości komercyjnych na CIT

Podatnicy CIT mogą wpłacić wspomniane zaliczki (za okres od marca do maja 2020 r.) do 20 lipca 2020 r.

• Wydłużony termin zapłaty zaliczek przez płatników

Zapłata zaliczek na podatek od wynagrodzeń pobranych za marzec i kwiecień będzie możliwa do 1 czerwca 2020 r.

• Wsteczne rozliczenie strat

Zarówno podatnicy PIT jak i CIT będą mogli odliczyć stratę jaką ponieśli w 2020 r. od dochodu jaki uzyskali w 2019 r. (do wysokości 5 mln zł). Wsteczne rozliczenie straty będzie możliwe w drodze korekty zeznania podatkowego za 2019 r. Jest jednak warunek – przychody w 2020 r. spadną o minimum 50% w odniesieniu do przychodów z 2019 r.

• Paragony elektroniczne

Paragony mogą być wystawiane i wydawane przez sprzedawcę za zgodą nabywcy w postaci elektronicznej.

• Odroczenie JPK_VDEK

Ustawa przewiduje również odroczenie w czasie obowiązku składania nowych JPK-VDEK dla wszystkich przedsiębiorców do 1 lipca 2020 r.

• Wydłużenie terminu na zawiadomienie urzędu o dokonaniu wpłaty na rachunek spoza białej listy

Obecny termin 3 dni na zawiadomienie właściwego naczelnika urzędu skarbowego o płatności na rachunek spoza białej listy zostaje wydłużony do 14 dni – na czas trwania stanu epidemii lub stanu epidemicznego.

• Ulga na złe długi

Pakiet pomocowy zwalnia dłużników z uwzględniania niezapłaconych zobowiązań przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy jeżeli ich przychody w okresach rozliczeniowych w odniesieniu do okresów w 2019 r. będą mniejsze o minimum 50% lub jeżeli w poprzednim roku nie osiągnęli przychodów a w 2020 r. odczuwają negatywne skutki ekonomiczne koronawirusa.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 października 2019 r., sygn. akt II FSK 3571/17

Wynagrodzenie należne pracownikom za czas montażu nabytego przez spółkę środka trwałego nie podwyższa jego wartości. Sąd rozpatrywał kwestię sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzeń, premii oraz tzw. trzynastej pensji jakie spółka wypłaca pracownikom wykonującym montaż składników majątku, które będą środkami trwałymi wykorzystywanymi w działalności gospodarczej. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że:

,,nie można zaliczyć do kosztów powiększających wartość środków trwałych wydatków poniesionych na wynagrodzenia własnych pracowników montujących nabyte uprzednio urządzenia.’’

W ocenie sądu powinny one zostać ujęte bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodów, w dacie ich wypłaty lub postanowienia do dyspozycji pracowników, a spółka nie ma obowiązku szacunkowego wydzielania wartości wynagrodzenia odpowiadająca faktycznemu zaangażowaniu pracownika w montaż środka trwałego.