Wzajemne poręczenia w grupie to nieodpłatne świadczenia
Wyroki NSA z 30 maja 2019 r., sygn. akt II FSK 1773/17 oraz II FSK 1774/17
Spółki będące w grupie kapitałowej przystąpiły do wewnątrzgrupowej polityki zabezpieczania zobowiązań kredytowych. Polegała ona na udzielaniu przez spółkę poręczenia innej spółce oraz na możliwości otrzymania poręczenia dla siebie samej od innego uczestnika przyjętej polityki.
Zdaniem Spółki, wzajemne poręczenia zobowiązań kredytowych nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych z racji, że nie są, w ich ocenie, świadczeniem nieodpłatnym, ani częściowo odpłatnym.
Przeciwnego zdania był Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach twierdząc, że nie ma pewności czy dojdzie do wzajemnego świadczenia, a jeżeli świadczenia nie są ekwiwalentne, to powstanie przychód podatkowy. Z jego stanowiskiem zgodził się WSA w Opolu. Sąd dodał, że nie można mówić o wzajemności świadczeń, gdyż to wierzyciel ocenia, czy udzielone poręczenie jest wystarczające do zabezpieczenia długu (zaoferowanie poręczenia przez spółkę nie jest od razu równoznaczne z przyjęciem go przez wierzyciela).
Tak prezentowane stanowisko znajduje swoje potwierdzenie w aktualnej linii orzecznictwa, zgodnie z którą poręczenie, które jest ustanowione bez wynagrodzenia jest dla dłużnika przychodem z nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.
Tego samego zdania był Naczelny Sąd Administracyjny.