Autor: kancelariadbopolska

Podmioty powiązane niejednokrotnie decydują się na wzajemne wsparcie swojej działalności m.in. poprzez udzielenie pożyczek. Transakcje finansowe nie są niczym nadzwyczajnym wśród powiązanych podatników. Istotnym jest aby takie transakcje ustalone zostały na zasadach zgodnych z rynkiem. W celu uproszczenia podatnikom rozliczeń związanych z finansowaniem wewnątrz grupy wprowadzono rozwiązanie bezpiecznej przystani. Z założenia instytucja miała ułatwić podatnikom formalności związane z udzielaniem takich pożyczek, a przyjęcie warunków właściwych dla safe harbour miało pozwolić nie tylko na ograniczenie kosztów sporządzania analiz porównawczych, badania rynku, ale także miało minimalizować ryzyko związane z zakwestionowaniem przez organy podatkowe ustalonych dla takiej pożyczki warunków.

Dla przypomnienia, zgodnie z art. 11g ustawy o CIT oraz art. 23s ustawy o PIT pożyczka objęta uproszczeniem safe harbour powinna spełniać następujące warunki:

• oprocentowanie pożyczki w ujęciu rocznym na dzień zawarcia umowy jest ustalane w oparciu o rodzaj bazowej stopy procentowej i marżę określoną w stosownym obwieszczeniu,
• nie przewidziano innych niż odsetki opłat związanych z udzieleniem lub obsługą pożyczki, w tym prowizji lub premii,
• pożyczka została udzielona na okres nie dłuższy niż 5 lat,
• w trakcie roku podatkowego łączny poziom zobowiązań albo należności podmiotu powiązanego z tytułu kapitału pożyczek z podmiotami powiązanymi liczony odrębnie dla udzielonych oraz zaciągniętych pożyczek wynosi nie więcej niż 20 000 000 zł lub równowartość tej kwoty,
• pożyczkodawca nie jest podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.

We wspomnianym obwieszczeniu ustalono, iż oprocentowanie będzie oparte dla umów złotowych o WIBOR 3M + odpowiedni poziom marży określany nie rzadziej niż raz w roku. I to właśnie sposób określenia oprocentowania stał się problemem dla podatników, którzy rozważali czy oprocentowanie powinno być zmienne oparte o WIBOR 3M i aktualizowane wraz ze zmianą wskaźnika, czy też stałe w całym okresie obowiązywania pożyczki i skalkulowane o WIBOR 3M z dnia zawarcia umowy pożyczki. Za drugą opcją przemawiało literalne brzmienie przepisu, zgodnie z którym spełnienie warunku określane jest na dzień zawarcia umowy pożyczki. Tak też brzmiała do tej pory wykładania organów podatkowych, zgodnie z którą późniejsza zmiana WIBOR 3M nie powoduje konieczności zmiany oprocentowania takiej umowy pożyczki. Niestety ostatnie interpretacje oraz sygnały z Ministerstwa Finansów wskazują na zmianę stanowiska , a co za tym idzie konsekwencje dla podatników.

Opublikowana niedawno interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 maja 2024 r., nr 0115-KDIT1.4011.322.2024.2.MR wskazuje wprost, iż podmioty powiązane decydujące się na uproszczenie safe harbour powinne zastosować zmienną stopę procentową. W interpretacji odniesiono się do uzasadnienia do ustawy wprowadzającej przepisy dotyczące safe harbour, a także przepisów wprowadzających tzw. Polski Ład, w których to nie zdecydowano się na wskazanie, iż oprocentowanie może być kalkulowane na podstawie stałej stopy procentowej. W interpretacji wprost wskazano, iż „skoro(…) zamierza Pan udzielić Spółce pożyczkę o oprocentowaniu stałym to nie może Pan skorzystać z uproszczenia safe harbour. (…) Zastosowanie uproszczenia safe harbour może bowiem mieć miejsce jedynie w przypadku pożyczek z oprocentowaniem zmiennym.”

Taka zmiana stanowiska organów podatkowych rodzi dla podatników stosujących dotąd uproszczenie wiele problemów. Przede wszystkim może okazać się bowiem, że w wyniku zmiany stanowiska, duża część podatników, która skorzystała ze zwolnienia z przygotowania dokumentacji musi powrócić do tematu i przygotować taką dokumentację po czasie. Ponadto może okazać się, że podatnicy będą zobowiązani do skorygowania informacji TPR w zakresie pożyczek, które w ich przekonaniu były objęte omawianym uproszczeniem. Zaznaczyć również należy, iż obecnie przygotowanie następczo analiz dla zawartych wcześniej umów pożyczek może rodzić u podatników wiele problemów. Ustalone oprocentowanie w oparciu o stopę bazową i określoną w obwieszczeniu marżę jest relatywnie niższe niż oprocentowania przedstawiane na rynku, ponadto w przypadku analiz za kilka lat wstecz pozyskanie danych porównawczych może okazać się znacznie utrudnione, a w konsekwencji kosztowne. W konsekwencji instytucja, która miała zapewnić podatnikom zabezpieczenie przed zakwestionowaniem oprocentowania przez organy podatkowe i obniżyć koszty sporządzania analiz, może doprowadzić podatników do dodatkowych problemów z udokumentowaniem takich pożyczek.

Należy pamiętać, że zgodnie z dotychczas wydanymi interpretacjami organów podatkowych w tym zakresie częstotliwość (np. co miesiąc) i sposób zmiany stopy bazowej w naliczeniu odsetek w ramach regulacji safe harbour powinna wynikać wprost z zapisów umowy danej pożyczki (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 maja 2024 r., nr 0111-KDIB1-1.4010.130.2022.7.SG), co ma stanowić odzwierciedlenie sytuacji rynkowej. Kluczowym więc wydają się być odpowiednie zapisy umów pożyczek zawieranych pomiędzy podmiotami powiązanymi, w których podatnicy określą warunki weryfikacji i ewentualnej zmiany ustalonego oprocentowania. W razie wątpliwości, czy Państwa pożyczka spełnia opisane powyżej przesłanki oraz czy w świetle obecnego stanowiska umowa może być zakwalifikowana jako spełniająca warunki do zastosowania opisanego uproszczenia zachęcamy do kontaktu.

Dział Cen Transferowych DBO POLSKA Sp. z o.o.-  tel. 600 200 217

Polityka cen transferowych nie jest obligatoryjnym dokumentem wymaganym przez polskiego ustawodawcę, niemniej jednak dobrze przygotowana polityka cen transferowych jest dokumentem, który ogranicza ryzyko podatkowe w obszarze cen transferowych, reguluje zasady ustalania cen w transakcjach pomiędzy podmiotami powiązanymi i finalnie ułatwia i przyspiesza przygotowanie dokumentacji cen transferowych. Dobrze przygotowana polityka cen transferowych pozwala właściwie identyfikować transakcje kontrolowane, właściwie określić profil funkcjonalny podmiotów powiązanych, a więc umożliwia właściwy dobór metody ustalania cen do transakcji. Stosowanie spójnych metod kalkulacji ceny ogranicza ryzyko związane z błędnym ustaleniem ceny, z błędnym rozliczaniem transakcji, a więc ogranicza ryzyko kwestionowania przez organy zasad ustalania cen bądź wysokości stosowanych cen transferowych. Dodatkowo polityka cen transferowych zwiększa transparentność rozliczeń pomiędzy podmiotami powiązanymi, porządkuje obieg dokumentów w ramach grupy, zapewnia zgodność podejmowanych decyzji z przepisami, regulacjami w zakresie cen transferowych.

Polityka cen transferowych przygotowywana jest indywidualnie dla danego przedsiębiorstwa, dla danej grupy podmiotów powiązanych. Dostosowywana jest do potrzeb podmiotów powiązanych, do ich struktury, do rodzaju realizowanych transakcji, do skali działalności grupy, do specyfikacji rynku. Przygotowywana jest najczęściej dla transakcji stanowiących podstawową działalność podmiotów powiązanych oraz dla transakcji szczególnie narażonych na kontrole, które są obecnie w obszarze zainteresowań urzędów (opłaty licencyjne, pożyczki, poręczenia i gwarancje, usługi wewnątrzgrupowe, usługi niskiej wartości dodanej).

Przygotowanie polityki cen transferowych na ogół jest procesem czasochłonnym. Złożoność prac zależy od złożoności grupy podmiotów powiązanych i realizowanych transakcji. Im grupa podmiotów jest liczniejsza i im więcej identyfikowanych jest transakcji kontrolowanych w ramach grupy tym rośnie złożoność i pracochłonność prac. Stąd podatnicy decydują się na zlecenie prac wyspecjalizowanym podmiotom z zakresu cen transferowych.

Nasz zespół specjalistów oferuje opracowanie, przygotowanie kompleksowej polityki cen transferowych dostosowanej do potrzeb danego podatnika. Przygotowana przez nas polityka cen transferowych zawiera spójne zasady ustalania cen w transakcjach pomiędzy podmiotami powiązanymi, zawiera zasady rozliczeń pomiędzy podmiotami powiązanymi, które ograniczają ryzyko podatkowe w obszarze cen transferowych.

Podsumowując, polityka cen transferowych dotyczy transakcji przyszłych, określa zasady (ex ante), zawiera wytyczne co do warunków i zasad ustalania cen dla planowanych transakcji. Celem polityki cen transferowych jest wprowadzenie jednolitych, spójnych zasad rozliczeń pomiędzy podmiotami powiązanymi, usprawnienie zachodzących procesów w ramach grupy oraz usprawnienie zasad rozliczeń w przyszłości. Dodatkowo polityka cen transferowych jest dokumentem ułatwiającym wywiązanie się z obowiązków sprawozdawczych i przyspieszającym przygotowanie dokumentacji cen transferowych.

W dniu 23 maja 2024 r. Sejm przyjął długo wyczekiwaną ustawę o ochronie sygnalistów, która już niedługo trafi na posiedzenie Senatu oraz do podpisu Prezydenta. Wobec przyspieszenia procesu legislacyjnego, warto już teraz zapoznać się z nowymi obowiązkami nałożonymi przez Ustawodawcę na pracodawców.

Ustawa jest wynikiem implementacji dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1937 z dnia 23 października 2019 r., której celem jest zapewnienie ochrony osobom zgłaszającym naruszenia prawa w miejscu pracy tj. sygnalistom.

Zgodnie z ustawą, sygnalistą jest osoba fizyczna, która zgłasza lub ujawnia publicznie informację o naruszeniu prawa uzyskaną w kontekście związanym
z pracą, w tym między innymi – pracownik, osoba świadcząca pracę na innej podstawie niż stosunek pracy, w tym na podstawie umowy cywilnoprawnej, ale także stażyści, wolontariusze czy też praktykanci.

Wyżej wymienione osoby, po dokonaniu zgłoszenia mogą być narażone na działania odwetowe ze strony pracodawcy, dlatego też ustawa ma chronić przed takimi działaniami, zapewniając sygnaliście prawo do dochodzenia zadośćuczynienia czy też odszkodowania za takie działania.

Ustawodawca nakłada na pracodawców obowiązek opracowania procedury zgłoszeń wewnętrznych, w której zostaną określone zasady oraz kanały przyjmowania zgłoszeń.

Ustawa ma wejść w życie w terminie 3 miesięcy od dnia jej ogłoszenia,
z wyjątkiem przepisów nakładających na podmioty prawne i organy publiczne obowiązek utworzenia procedury przyjmowania zgłoszeń, które mają wejść
w życie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.

W związku z tak szybkim procesem legislacyjnym oraz krótkim okresem vacatio legis oferujemy wsparcie w procesie przygotowania organizacji do nowych obowiązków nałożonych przez Ustawodawcę.

Jagiellonia po raz pierwszy w historii została Mistrzem Polski.Ten sezon był niezapomniany. Cieszymy się, że mogliśmy wspólnie przeżywać te wspaniałe chwile na naszym białostockim stadionie. Poniżej kilka zdjęć z sezonu 2023/2024.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej 7 marca 2024 r. wydał wyrok przeciwko IAB Europe dotyczący zbierania zgód na profilowanie w celach marketingowych.

Sprawa dotyczyła internetowych aukcji danych osobowych, które są wykorzystywane, aby dopasować reklamy do profilu odbiorcy. Chodzi dokładnie o banery „Szanujemy twoją prywatność” lub podobne, gdzie po wyrażeniu zgody przez użytkownika dochodzi do wymiany danych osobowych między setkami pośredników w celu wyświetlenia ukierunkowanych reklam, specjalnie dopasowanych do profilu użytkowania.

Zgodnie z RODO przed wyświetleniem profilowanych reklam konieczne jest uprzednie uzyskanie zgody użytkownika na zbieranie i przetwarzanie jego danych – dotyczących m.in. lokalizacji, wieku, historii wyszukiwania czy ostatnich zakupów.

Trybunał stwierdził, że „ciąg zgody”, czyli kodowane informacje o preferencjach użytkowników stanowią dane osobowe w rozumieniu RODO, ponieważ zawierają informacje pozwalające na zidentyfikowanie konkretnego użytkowania.

Końcowo TSUE uznał firmę IAB Europe, odpowiedzialną za banery, za współadministratora danych osobowych, a zatem w przypadku naruszenia przepisów o ochronie danych osobowych nie będzie mogła unikać odpowiedzialności z tytułu.

Orzeczenie Trybunału może doprowadzić do zmiany systemu reklamy, a także większej ochrony naszych danych osobowych w sieci.

Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 7 marca 2024 r. w sprawie C-604/22

Polski Fundusz Rozwoju (skr. PFR) jest spółką akcyjną Skarbu Państwa, której celem jest zwiększanie potencjału inwestycyjnego oraz gospodarczego Polski. W związku z skutkami pandemii wywołanej wirusem COVID-19, która doprowadziła do znacznych przestojów
w prowadzeniu działalności gospodarczej, PFR udzielał subwencji przedsiębiorcom (beneficjentom), które miały na celu zapewnienie finansowego wparcia polskiego biznesu
w dobie kryzysu gospodarczego. Obecnie PFR wzywa przedsiębiorców do zwrotu otrzymanej pomocy pieniężnej. Znaczna część z nich już takie wezwania otrzymała, natomiast nie wszystkie są zasadne.

Do kogo są kierowane wezwania zwrotu subwencji?

Jak podaje PFR w komunikacie, wezwania do wyjaśnień lub zwrotu części lub całości pomocy, obejmują m.in.: beneficjentów, którzy:

• wnioskując o wsparcie finansowe w ramach Programu 1.0, jako jednoosobowe działalności gospodarcze, wbrew spoczywającemu na nich obowiązkowi, nie uwzględnili powiązań zachodzących pomiędzy nimi a spółkami cywilnymi, które również zawnioskowały o wsparcie w ramach Programu 1.0, a w których te jednoosobowe działalności gospodarcze posiadają status wspólnika (około 500 podmiotów);
• zawnioskowali o wsparcie w ramach Programu 1.0 pomimo posiadania statusu dużego przedsiębiorcy w świetle warunków programowych Tarczy Finansowej 1.0 z uwagi na rozmiar prowadzonej działalności lub/i strukturę właścicielską – w sytuacji, gdy wsparcie w ramach Programu 1.0 było przeznaczone dla mikroprzedsiębiorców oraz MŚP (około 300 podmiotów);
• po dniu otrzymania subwencji finansowej dokonali korekty przychodów ze sprzedaży (obrotów) według stanu na (i) miesiąc kalendarzowy, w którym doszło do spadku przychodów (obrotów), (ii) miesiąc porównywany względem Miesiąca Referencyjnego (w zależności od wyboru beneficjenta – miesiąc kalendarzowy odpowiadający Miesiącowi Referencyjnemu w roku poprzednim albo miesiąc poprzedzający Miesiąc Referencyjny) albo (ii) rok 2019 (wartość obrotu za rok 2019 była podstawą do wyliczenia kwoty subwencji finansowej dla MŚP) – korekty dokonane na wyżej wskazane daty mogły wpływać na (i) błędne zaszeregowanie beneficjenta do pułapu spadku przychodów, od którego uzależniona była wysokość subwencji finansowej lub (ii) przyznanie wsparcia w zawyżonej wysokości w związku ze zmniejszeniem się kwoty bazowej do jej wyliczenia, tj. obrotu za rok 2019 (około 2700 podmiotów);
• po dniu otrzymania subwencji finansowej dokonali korekty w zakresie liczby pracowników według stanu na: (i) koniec miesiąca poprzedzającego miesiąc złożenia wniosku (liczba pracowników na ten dzień stanowiła element składowy do wyliczenia kwoty subwencji finansowej dla mikroprzedsiębiorców) lub (ii) na koniec roku 2019 – warunkiem udziału w Programie 1.0 było zatrudnianie pracowników na koniec 2019 r. (około 1000 beneficjentów).

Czy PFR zasadnie żąda zwrotu subwencji?

Każdy przypadek wymaga w tym zakresie indywidualnej oceny, zatem nie jest możliwe stwierdzenie, że PFR zawsze niezasadnie zwraca się ze zwrotem płatności. Należy zdawać sobie sprawę, iż istnieją przypadki nadużyć subwencji wśród przedsiębiorców, a co za tym idzie w części przypadków PFR zasadnie żąda zwrotu udzielonych środków. Natomiast z naszego doświadczenia wiemy, iż część roszczeń o zwrot subwencji jest niezasadna, szczególnie jeśli został udzielona na podstawie rzetelnych informacji udzielonych przez beneficjentów,
a przedsiębiorca zawierał umowę w zaufaniu do treści regulaminu przyznawania subwencji.

W kwestii zasadności roszczeń PFR-u należy zwrócić uwagę na następujące kwestie:

• na jakiej podstawie została wypłacona subwencja?
• czy subwencja została udzielona na podstawie prawdziwych informacji?
• kiedy została wypłacona?
• czy subwencja została już zwrócona? Jeśli tak, to w jakiej części?
• co wysyła PFR lub jego bank przed wysłanie wezwania do zapłaty?
• jaka jest treść wezwań do zapłaty wysyłanych przez PFR?

Oczywiście katalog powyżej podanych kwestii jest podawany tylko celem zarysowania problemu, a konkretny stan faktyczny wymaga każdorazowo indywidualnej analizy sytuacji prawnej.

Co należy zrobić, jeśli już otrzymaliśmy wezwanie?

PFR od dłuższego czasu wysyła przedsądowe wezwania do zwrotu subwencji udzielanych
w ramach Tarcz Finansowych. Warto podkreślić, iż polityka opierająca się na masowym wzywaniu przedsiębiorców do zwrotu subwencji jest dość kontrowersyjna, szczególnie biorąc pod uwagę, że sytuacja każdego przedsiębiorcy w dobie pandemii była inna. Przed podjęciem jakichkolwiek działań radzimy skonsultować Państwa sprawę celem analizy stanu faktycznego oraz oceny zasadności stanowiska PFR.

Jeżeli PFR wysyłał już Państwu przedsądowe wezwania do zapłaty lub wszedł na drogę sądową, potrzebne będzie sporządzenie odpowiednich pism procesowych oraz uargumentowanie swojej obrony, celem ukazania zasadności Państwa stanowiska.

Jak możemy pomóc?

Jako Kancelaria kompleksowo zajmujemy się obsługą podmiotów gospodarczych, zatem zapraszamy do nawiązania współpracy. Służymy Państwu pomocą w zakresie analizy Waszego przypadku. Pomożemy w zakresie obrony przed roszczeniami, a także oferujemy wsparcie
w na drodze reprezentacji przed sądami.

Samo naruszenie przepisów o ochronie danych osobowych (RODO) jest niewystarczające do zasądzenia zadośćuczynienia, podczas gdy nie doszło do wyrządzenia szkody niemajątkowej – stwierdził TSUE.

Rozstrzygnięta 11 kwietnia 2024 r. przez TSUE sprawa dotyczyła adwokata będącego jednocześnie klientem spółki prowadzącej prawniczą bazę danych, który pomimo wycofania zgód na otrzymywanie informacji marketingowych otrzymał dwa pisma reklamowe na jego adres zawodowy. W konsekwencji zażądał od spółki odszkodowania, za niezgodne z prawem przetwarzanie jego danych osobowych, na podstawie art. 82 RODO. Przepis ten przyznaje prawo każdej osobie, która poniosła szkodę majątkową lub niemajątkową, do uzyskania od administratora lub podmiotu przetwarzającego dane, odszkodowania za poniesioną szkodę w wyniku naruszenia unijnego rozporządzenia.

W związku z brakiem wypłaty odszkodowania przez spółkę, adwokat wystąpił z powództwem o zasądzenie odszkodowania za szkodę majątkową związaną z poniesieniem kosztów komornika i notariusza, a także za szkodę niemajątkową. W jego ocenie skoro pomimo wyraźnego sprzeciwu, pozwana spółka dalej przetwarzała jego dane do celów marketingowych, to należy mu się odszkodowanie bez potrzeby wykazywania skutków lub wagi naruszenia jego praw.

Trybunał stwierdził natomiast, że samo naruszenie przepisów unijnego rozporządzenia nie musi oznaczać szkody, tak więc osoba, która dochodzi odszkodowania za szkodę niemajątkową zobowiązana jest wykazać nie tylko naruszenie przepisów rozporządzenia, ale także to, że takie naruszenie wyrządziło szkodę.

Końcowo TSUE wskazał, że powierzenie obowiązków związanych z ochroną danych osobowych pracownikowi, który nie wywiązał się ze swoich zadań, nie zwalnia przedsiębiorcy z odpowiedzialności za ewentualną szkodę.

Wyrok jest o tyle istotny, gdyż TSUE ograniczył możliwości dochodzenia zadośćuczynienia, kiedy nie doszło do wyrządzenia szkody.

Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 11 kwietnia 2024 r. w sprawie C-741/21

Przekształcasz spółkę cywilną lub spółkę jawną w spółkę z o.o.? Uważaj na wypłatę zysków wypracowanych w latach wcześniejszych.

Obserwujemy obecnie tendencję organów podatkowych do opodatkowywania zysków wypracowanych przed zmianą formy prawnej, a wypłacanych dopiero po przekształceniu.
Organy podatkowe są zdania, że w chwili ich wypłaty po stronie wspólników przekształconej spółki powstaje dochód z tytułu udziału w zyskach osób prawnych podlegający opodatkowaniu.
Takie stanowisko zaprezentował Dyrektor KIS w interpretacji wydanej na rzecz naszego klienta. Sprawa znalazła swój finał w Naczelnym Sądzie Administracyjnym, który w wyroku z dnia 14 marca 2024 r., sygn. akt II FSK 808/21 przyznał nam rację i orzekł, że taka praktyka organów podatkowych jest niedopuszczalna i prowadzi w istocie do podwójnego opodatkowania.
Każde przekształcenie wymaga zwrócenia szczególnej uwagi na konsekwencje podatkowe, zwłaszcza, że podejście organów podatkowych niestety nie jest dla podatników korzystne.

Temat przekształcenia warto poruszyć z doradcą podatkowym posiadającym doświadczenie w zakresie przekształceń. Zapraszamy więc do kontaktu.